brigð
Old Norse
Alternative forms
- brigði — of the noun
Etymology
From brigða.
Noun
brigð f
brigð n pl
- (plural only) change
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | brigð | brigðin | brigðar | brigðarnar |
| accusative | brigð | brigðina | brigðar | brigðarnar |
| dative | brigð | brigðinni | brigðum | brigðunum |
| genitive | brigðar | brigðarinnar | brigða | brigðanna |
| neuter | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | brigð | brigðin |
| accusative | brigð | brigðin |
| dative | brigðum | brigðunum |
| genitive | brigða | brigðanna |
Descendants
- Norwegian Nynorsk: brigde n (“change”)
Participle
brigð
- inflection of brigðr:
- strong feminine nominative accusative singular
- strong neuter nominative/accusative plural
Verb
brigð
- second-person singular active imperative of brigða
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “brigð”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 70; also available at the Internet Archive