útjaink
Hungarian
Alternative forms
- utaink (less common)
Etymology
út (“road, way”) + -jaink (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈuːcːɒjiŋk]
- Hyphenation: út‧ja‧ink
Noun
útjaink
- first-person plural multiple-possession possessive of út
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | útjaink |
| accusative | — | útjainkat |
| dative | — | útjainknak |
| instrumental | — | útjainkkal |
| causal-final | — | útjainkért |
| translative | — | útjainkká |
| terminative | — | útjainkig |
| essive-formal | — | útjainkként |
| essive-modal | — | útjainkul |
| inessive | — | útjainkban |
| superessive | — | útjainkon |
| adessive | — | útjainknál |
| illative | — | útjainkba |
| sublative | — | útjainkra |
| allative | — | útjainkhoz |
| elative | — | útjainkból |
| delative | — | útjainkról |
| ablative | — | útjainktól |
| non-attributive possessive – singular |
— | útjainké |
| non-attributive possessive – plural |
— | útjainkéi |