þvættingur

Icelandic

Etymology

From þvætta +‎ -ingur.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈθvaihtiŋkʏr/

Noun

þvættingur m (genitive singular þvættings, no plural)

  1. nonsense, gibberish
    Synonyms: þrugl, þvæla, vitleysa, rugl

Declension

Declension of þvættingur (sg-only masculine)
singular
indefinite definite
nominative þvættingur þvættingurinn
accusative þvætting þvættinginn
dative þvættingi þvættingnum
genitive þvættings þvættingsins