ścięgno

Polish

Etymology

From ściągać +‎ -no and influenced by Middle Polish ściegno (“thigh”), from Proto-Slavic *stegno.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɕt͡ɕɛŋɡ.nɔ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛŋɡnɔ
  • Syllabification: ścięg‧no

Noun

ścięgno n (related adjective ścięgnowy)

  1. (anatomy) tendon, sinew (tough band of flexible but inelastic fibrous collagen tissue that connects a muscle with its bony attachment and transmits the force which the muscle exerts)

Declension

Declension of ścięgno
singular plural
nominative ścięgno ścięgna
genitive ścięgna ścięgien
dative ścięgnu ścięgnom
accusative ścięgno ścięgna
instrumental ścięgnem ścięgnami
locative ścięgnie ścięgnach
vocative ścięgno ścięgna

Derived terms

adjectives
  • ścięgnisty

References

  1. ^ Boryś, Wiesław (2005) “ścięgno”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.