ślepień

Polish

Etymology

From ślepy +‎ -eń.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɕlɛ.pjɛɲ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛpjɛɲ
  • Syllabification: śle‧pień

Noun

ślepień m pers

  1. (obsolete) a blind man or boy
    Synonyms: ślepiec, niewidomy

Declension

Declension of ślepień
singular plural
nominative ślepień ślepnie
genitive ślepnia ślepni
dative ślepniowi ślepniom
accusative ślepnia ślepni
instrumental ślepniem ślepniami
locative ślepniu ślepniach
vocative ślepniu ślepnie

Noun

ślepień m animal

  1. (regional) deer fly (dipteran of the genus Chrysops)
    Synonym: ślepak

Declension

Declension of ślepień
singular plural
nominative ślepień ślepnie
genitive ślepnia ślepni
dative ślepniowi ślepniom
accusative ślepnia ślepnie
instrumental ślepniem ślepniami
locative ślepniu ślepniach
vocative ślepniu ślepnie

Noun

ślepień m inan

  1. a natural beehive
    Synonym: barć

Declension

Declension of ślepień
singular plural
nominative ślepień ślepnie
genitive ślepnia ślepni
dative ślepniowi ślepniom
accusative ślepień ślepnie
instrumental ślepniem ślepniami
locative ślepniu ślepniach
vocative ślepniu ślepnie

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.