świekier

• świekr, świokier

Inherited from Proto-Slavic *svekrъ.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɕfʲɛkʲɛr/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɕfʲɛkʲɛr/

świekier m animacy unattested

1. father-in-law
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 669:

     Byl Annasch szvyeker Cayffaschow (socer Caiphae Jo 18, 13)

     [Był Annasz świekier Kaifaszow (socer Caiphae Jo 18, 13)]

• Polish: świekier

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “świekier”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish świekier.

• IPA^(key): /ˈɕfjɛ.kjɛr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛkjɛr
• Syllabification: świe‧kier

świekier m pers (female equivalent świekra)

1. (archaic) father-in-law (the father of one's husband)

   Synonym: teść

• świekier in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świekier in Polish dictionaries at PWN