świekra

• świekrew, świekry, świokra

Inherited from Proto-Slavic *svekrỳ.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɕfʲɛkra/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɕfʲɛkra/

świekra f

1. mother-in-law
   • 1930 [c. 1455], “Ruth”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 1, 14:

     Orffa czalowawszi swyekrew (socrum) wrocy syø, ale Ruth dzerszala syø swyekrwye (socrui) swey

     [Orfa całowawszy świekrew (socrum) wroci się, ale Rut dzierżała się świekrwie (socrui) swej]

• Polish: (archaic) świekra

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “świekra”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• IPA^(key): /ˈɕfjɛ.kra/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛkra
• Syllabification: świe‧kra

Inherited from Old Polish świekry.

świekra f (male equivalent świekier)

1. (archaic) mother-in-law (the mother of one's husband)

   Synonym: teściowa

See the etymology of the corresponding lemma form.

świekra m pers

1. genitive/accusative singular of świekier

• świekra in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świekra in Polish dictionaries at PWN