šunt
Czech
Etymology
Borrowed from German Schund. First attested in the 20th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʃunt]
Noun
šunt m anim
Declension
Declension of šunt (hard masculine animate)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | šunt | šunti, šuntové |
| genitive | šunta | šuntů |
| dative | šuntovi, šuntu | šuntům |
| accusative | šunta | šunty |
| vocative | šunte | šunti, šuntové |
| locative | šuntovi, šuntu | šuntech |
| instrumental | šuntem | šunty |
Noun
šunt m inan
Declension
Declension of šunt (hard masculine inanimate)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | šunt | šunty |
| genitive | šuntu | šuntů |
| dative | šuntu | šuntům |
| accusative | šunt | šunty |
| vocative | šunte | šunty |
| locative | šuntu | šuntech |
| instrumental | šuntem | šunty |
References
- ^ Rejzek, Jiří (2015) “šunt”, in Český etymologický slovník [Czech Etymological Dictionary] (in Czech), 3rd (revised and expanded) edition, Praha: LEDA, →ISBN, page 707
Further reading
- “šunt”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “šunt”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “šunt”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025