Σελήνη

See also: σελήνη and σελίνι

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From σελήνη (selḗnē).

Pronunciation

 

Proper noun

Σελήνη • (Selḗnē) f (genitive Σελήνης); first declension

  1. the earth's Moon
  2. (Greek mythology) Selene, goddess of the Moon

Inflection

First declension of ἡ Σελήνη; τῆς Σελήνης (Attic)
Case / # Singular
Nominative ἡ Σελήνη
hē Selḗnē
Genitive τῆς Σελήνης
tês Selḗnēs
Dative τῇ Σελήνῃ
tēî Selḗnēi
Accusative τὴν Σελήνην
tḕn Selḗnēn
Vocative Σελήνη
Selḗnē
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

The personal name rarely takes a definite article.

Synonyms

Derived terms

  • σεληνιακός (selēniakós)
  • σεληνιασμός (selēniasmós)
  • σεληνολογία (selēnología)
  • σεληνογραφία (selēnographía)
  • σεληνόφως (selēnóphōs)

Descendants

  • Greek: Σελήνη f (Selíni)
  • Latin: Selene
  • Turkish: Selene

See also

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek Σελήνη (Selḗnē).

Pronunciation

  • IPA(key): /seˈlini/
  • Hyphenation: Σε‧λή‧νη
  • Homophone: σελίνι (selíni)

Proper noun

Σελήνη • (Selíni) f

  1. (astronomy, formal, literary, poetic) Moon (the earth's orbiting satellite)
    Synonym: (vernacular) φεγγάρι (fengári)

Declension

Declension of Σελήνη
singular
nominative Σελήνη (Selíni)
genitive Σελήνης (Selínis)
accusative Σελήνη (Selíni)
vocative Σελήνη (Selíni)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.