Σελευκεύς

Ancient Greek

Etymology

From Σέλευκος (Séleukos, “Seleucos”) +‎ -εύς (-eús, demonymic suffix).

Pronunciation

 

Noun

Σελευκεύς • (Seleukeús) m (genitive Σελευκέως); third declension

  1. an inhabitant of Seleucia

Inflection

Third declension of ὁ Σελευκεύς; τοῦ Σελευκέως (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ Σελευκεύς
ho Seleukeús 		τὼ Σελευκῆ
tṑ Seleukê 		οἱ Σελευκῆς / Σελευκεῖς
hoi Seleukês / Seleukeîs
Genitive τοῦ Σελευκέως
toû Seleukéōs 		τοῖν Σελευκέοιν
toîn Seleukéoin 		τῶν Σελευκέων
tôn Seleukéōn
Dative τῷ Σελευκεῖ
tōî Seleukeî 		τοῖν Σελευκέοιν
toîn Seleukéoin 		τοῖς Σελευκεῦσῐ / Σελευκεῦσῐν
toîs Seleukeûsĭ(n)
Accusative τὸν Σελευκέᾱ
tòn Seleukéā 		τὼ Σελευκῆ
tṑ Seleukê 		τοὺς Σελευκέᾱς
toùs Seleukéās
Vocative Σελευκεῦ
Seleukeû 		Σελευκῆ
Seleukê 		Σελευκῆς / Σελευκεῖς
Seleukês / Seleukeîs
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Descendants

  • Greek: Σελευκεύς (Selefkéfs)

References

  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.