Σεπτέμβριος

• Σεπτέβριος (Septébrios) — Byzantine

Learned borrowing from Latin Septembrius.

Σεπτέμβριος • (Septémbrios) m (feminine Σεπτεμβρίᾱ, neuter Σεπτέμβριον); first/second declension (Koine, Byzantine)

1. of September
2. (nominalized, masculine) September

• Greek: Σεπτέμβριος (Septémvrios), Σεπτέμβρης m (Septémvris) — colloquial or less formal
• → Old Armenian: սեպտեմբեր (september), սեկտեմբեր (sektember) — dialectal
  • Armenian: սեպտեմբեր (september), սեկտեմբեր (sektember) — dialectal
• → Aromanian: septemvriu
• → Old Church Slavonic: септѧбр҄ь (septębrʹĭ) (see there for further descendants)
• → Coptic: ⲥⲉⲡⲧⲉⲙⲃⲣⲓⲟⲥ (septembrios)
• → Georgian: სექტემბერი (sekṭemberi)

• Σεπτέμβριος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Σεπτέμβριος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Σεπτέμβριος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “Σεπτέμβριος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Sophocles, Evangelinos Apostolides (1900) “σεπτέμβριος”, in Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B. C. 146 to A. D. 1100), New York: Charles Scribner’s Sons, page 984

• Σεπτέμβρης m (Septémvris) — colloquial or less formal

Learnedly, from Hellenistic Koine Greek Σεπτέμβριος, from Latin Septembrius.^[1]

• IPA^(key): /sepˈteɱ.vɾi.os/
• Hyphenation: Σε‧πτέμ‧βρι‧ος

Σεπτέμβριος • (Septémvrios) m (plural Σεπτέμβριοι)

1. September

• σεπτεμβριανός (septemvrianós, “of September”)
• σεπτεμβριάτικος (septemvriátikos, “of or about September”)

• Σεπτέμβριος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el