Τριπολιτάνια

Ancient Greek

From Τριπολίτης (Tripolítēs, “Tripolitan”) +‎ -ία (-ía, “forming abstract nouns”), from Τρίπολις (Trípolis, “Tripoli”) +‎ -της (-tēs, “forming abstract nouns”), reanalyzed as Τρίπολ-ῑ́της (Trípol-ī́tēs) (compare πολίτης (polítēs) and Latin -ī̆tānus), from τρι- (tri-, “three”) +‎ πόλις (pólis, “city”), referring to the three cities Oea, Sabratha and Leptis Magna.

Τριπολιτάνια • (Tripolitánia) f (genitive Τριπολιτάνιᾱς); first declension

First declension of ἡ Τριπολιτάνιᾰ; τῆς Τριπολιτανίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ Τριπολιτάνιᾰ hē Tripolitániă	τὼ Τριπολιτανίᾱ tṑ Tripolitaníā	αἱ Τριπολιτάνιαι hai Tripolitániai
Genitive	τῆς Τριπολιτανίᾱς tês Tripolitaníās	τοῖν Τριπολιτανίαιν toîn Tripolitaníain	τῶν Τριπολιτανιῶν tôn Tripolitaniôn
Dative	τῇ Τριπολιτανίᾳ tēî Tripolitaníāi	τοῖν Τριπολιτανίαιν toîn Tripolitaníain	ταῖς Τριπολιτανίαις taîs Tripolitaníais
Accusative	τὴν Τριπολιτάνιᾰν tḕn Tripolitániăn	τὼ Τριπολιτανίᾱ tṑ Tripolitaníā	τᾱ̀ς Τριπολιτανίᾱς tā̀s Tripolitaníās
Vocative	Τριπολιτάνιᾰ Tripolitániă	Τριπολιτανίᾱ Tripolitaníā	Τριπολιτάνιαι Tripolitániai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.