άρχοντας
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἄρχων (árkhōn, “ruler”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaɾxondas/
- Hyphenation: άρ‧χο‧ντας
Noun
άρχοντας • (árchontas) m (plural άρχοντες, feminine αρχόντισσα)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | άρχοντας (árchontas) | άρχοντες (árchontes) |
| genitive | άρχοντα (árchonta) | αρχόντων (archónton) |
| accusative | άρχοντα (árchonta) | άρχοντες (árchontes) |
| vocative | άρχοντα (árchonta) | άρχοντες (árchontes) |
Coordinate terms
- άρχουσα τάξη f (árchousa táxi, “ruling class”)
Related terms
- αρχοντάνθρωπος (archontánthropos, “patriciana”)
- αρχοντεύω (archontévo, “to rule”)
- αρχοντιά f (archontiá, “nobility”)
- αρχοντικό n (archontikó, “mansion”)
- αρχοντικός (archontikós, “noble”, adjective)
- αρχόντισσα f (archóntissa, “noblewoman”)
- αρχοντολόι n (archontolói, “nobility”)
- αρχοντοξεπεσμένος (archontoxepesménos, “shabbily genteel”, adjective)
- αρχοντοπιάνομαι (archontopiánomai, “to behave genteely”)
- αρχοντοπούλα f (archontopoúla, “young noblewoman”)
- αρχοντόπουλο m (archontópoulo, “young nobleman”)
- αρχοντόσπιτο n (archontóspito, “noble family”)
- αρχοντοχωριάτης f (archontochoriátis, “country squire”)
Further reading
- άρχοντας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language