έγκλημα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔγκλημα (énklēma).

Noun

έγκλημα • (égklima) n (plural εγκλήματα)

crime, felony
ειδεχθές έγκλημα ― eidechthés égklima ― heinous crime

Declension

Declension of **έγκλημα**
	singular	plural
nominative	έγκλημα (égklima)	εγκλήματα (egklímata)
genitive	εγκλήματος (egklímatos)	εγκλημάτων (egklimáton)
accusative	έγκλημα (égklima)	εγκλήματα (egklímata)
vocative	έγκλημα (égklima)	εγκλήματα (egklímata)

Synonyms

(legal): κακούργημα n (kakoúrgima, “more serious offence, felony”)

Coordinate terms

αδίκημα n (adíkima, “offence, an act contrary to the law”)
απάτη f (apáti, “scam, deceptive act, fraud, deceipt”)
παρανομία f (paranomía, “wrongdoing”)
πταίσμα n (ptaísma, “misdemeanour”)

Related terms

εγκληματίας m or f (egklimatías, “criminal”)
εγκληματικός (egklimatikós, “criminal”)
εγκληματικότητα f (egklimatikótita)