έρημος

See also: ἐρῆμος and ἔρημος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔρημος (érēmos), Attic of ἐρῆμος (erêmos).

Adjective

έρημος • (érimos) m (feminine έρημη, neuter έρημο)

desolate
lonely, lonesome (U.S.), friendless

Declension

Declension of έρημος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	έρημος (érimos)	έρημη (érimi)	έρημο (érimo)	έρημοι (érimoi)	έρημες (érimes)	έρημα (érima)
genitive	έρημου (érimou)	έρημης (érimis)	έρημου (érimou)	έρημων (érimon)	έρημων (érimon)	έρημων (érimon)
accusative	έρημο (érimo)	έρημη (érimi)	έρημο (érimo)	έρημους (érimous)	έρημες (érimes)	έρημα (érima)
vocative	έρημε (érime)	έρημη (érimi)	έρημο (érimo)	έρημοι (érimoi)	έρημες (érimes)	έρημα (érima)

Notes: ερήμων: learned form of the genitive plural (all genders)
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο έρημος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο έρημος, etc.)

Alternative forms

έρμος (érmos)

Derived terms

άφραχτος κήπος, έρημα τα λάχανα (áfrachtos kípos, érima ta láchana)
ερήμην (erímin, “in absentia”)
ερημητήριο n (erimitírio, “hermitage”)
ερημία f (erimía, “solitude”)
ερημιά f (erimiá, “wilderness, deserted land”)
ερημικός (erimikós, “isolated”)
ερημίτης m (erimítis, “hermit”)
ερημίτισσα f (erimítissa, “hermit”)
ερημώνω (erimóno, “to devastate”)
μόνος και έρημος (mónos kai érimos)
ο φόβος φυλάει τα έρημα (o fóvos fyláei ta érima)

Noun

έρημος • (érimos) f (plural έρημοι)

desert, wilderness

Declension

Declension of **έρημος**
	singular	plural
nominative	έρημος (érimos)	έρημοι (érimoi)
genitive	ερήμου (erímou)	ερήμων (erímon)
accusative	έρημο (érimo)	ερήμους (erímous)
vocative	έρημε (érime) έρημο (érimo)	έρημοι (érimoi)

Synonyms

ερημιά f (erimiá, “wilderness, solitude”)

Derived terms

φωνή βοώντος εν τη ερήμω (foní voóntos en ti erímo)
αλεπού της ερήμου (alepoú tis erímou)