ανέκκλητος

Greek

Adjective

ανέκκλητος • (anékklitos) m (feminine ανέκκλητη, neuter ανέκκλητο)

  1. irreversible, irrevocable
    Synonym: αμετάκλητος (ametáklitos)
  2. (law) unappealable
    Synonym: τελεσίδικος (telesídikos)

Declension

Declension of ανέκκλητος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανέκκλητος (anékklitos) ανέκκλητη (anékkliti) ανέκκλητο (anékklito) ανέκκλητοι (anékklitoi) ανέκκλητες (anékklites) ανέκκλητα (anékklita)
genitive ανέκκλητου (anékklitou) ανέκκλητης (anékklitis) ανέκκλητου (anékklitou) ανέκκλητων (anékkliton) ανέκκλητων (anékkliton) ανέκκλητων (anékkliton)
accusative ανέκκλητο (anékklito) ανέκκλητη (anékkliti) ανέκκλητο (anékklito) ανέκκλητους (anékklitous) ανέκκλητες (anékklites) ανέκκλητα (anékklita)
vocative ανέκκλητε (anékklite) ανέκκλητη (anékkliti) ανέκκλητο (anékklito) ανέκκλητοι (anékklitoi) ανέκκλητες (anékklites) ανέκκλητα (anékklita)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.