αναγκασμός
Greek
Noun
αναγκασμός • (anagkasmós) m (plural αναγκασμοί)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναγκασμός (anagkasmós) | αναγκασμοί (anagkasmoí) |
| genitive | αναγκασμού (anagkasmoú) | αναγκασμών (anagkasmón) |
| accusative | αναγκασμό (anagkasmó) | αναγκασμούς (anagkasmoús) |
| vocative | αναγκασμέ (anagkasmé) | αναγκασμοί (anagkasmoí) |
Related terms
- see: ανάγκη f (anágki, “necessity”)