ανάγκη
See also: ἀνάγκη
Greek
Etymology
Inherited from Ancient Greek ἀνάγκη (anánkē, “necessity”).
Pronunciation
- IPA(key): /aˈnaŋ.ɟi/
- Hyphenation: α‧νά‧γκη
Noun
ανάγκη • (anágki) f (plural ανάγκες)
- (most senses) necessity
- Από ανάγκη πήγαμε μέσω Λονδίνου.
- Apó anágki pígame méso Londínou.
- Out of necessity we went through London.
- (most senses) need, want, demand
- Δεν τον ενδιαφέρουν οι ανάγκες της γυναίκας του.
- Den ton endiaféroun oi anágkes tis gynaíkas tou.
- He is not interested in his wife's needs.
- (euphemistic) call of nature (need for urination or defecation)
- Έχετε τουαλέτα; Πρέπει να κάνω την ανάγκη μου.
- Échete toualéta? Prépei na káno tin anágki mou.
- Do you have a toilet? I need to go.
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανάγκη (anágki) | ανάγκες (anágkes) |
| genitive | ανάγκης (anágkis) | αναγκών (anagkón) |
| accusative | ανάγκη (anágki) | ανάγκες (anágkes) |
| vocative | ανάγκη (anágki) | ανάγκες (anágkes) |
Derived terms
Expressions
- αναγκαίο κακό n (anagkaío kakó)
- έκτακτη ανάγκη f (éktakti anágki, “emergency”, literally “emergency emergency”)
- εξ ανάγκης (ex anágkis) (formal)
Related terms
- αναγκάζω (anagkázo, “to compel”)
- αναγκαία n pl (anagkaía, “necessities”)
- αναγκαίος (anagkaíos, “necessary”)
- αναγκαιότητα f (anagkaiótita, “necessity”)
- αναγκασμός m (anagkasmós, “compulsion”)
- αναγκαστικός (anagkastikós, “compulsory”)
- εξαναγκάζω (exanagkázo, “compel”)
- καταναγκάζω (katanagkázo, “compel”)
- καταναγκασμός m (katanagkasmós, “compulsion”)
- καταναγκαστικός (katanagkastikós, “compulsory”)
- πειθαναγκάζω (peithanagkázo, “compel forcefully”)
- πειθαναγκασμός m (peithanagkasmós)
- ψυχαναγκασμός m (psychanagkasmós)
- ψυχαναγκαστικός (psychanagkastikós)
Descendants
- → Romanian: ananghie
Further reading
- ανάγκη, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language