αναγκαστικός

Greek

Adjective

αναγκαστικός • (anagkastikós) m (feminine αναγκαστική, neuter αναγκαστικό)

  1. compulsory, obligatory
    αναγκαστική προσγείωση ― anagkastikí prosgeíosi ― forced landing
    αναγκαστικός νόμος ― anagkastikós nómos ― emergency law

Declension

Declension of αναγκαστικός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αναγκαστικός (anagkastikós) αναγκαστική (anagkastikí) αναγκαστικό (anagkastikó) αναγκαστικοί (anagkastikoí) αναγκαστικές (anagkastikés) αναγκαστικά (anagkastiká)
genitive αναγκαστικού (anagkastikoú) αναγκαστικής (anagkastikís) αναγκαστικού (anagkastikoú) αναγκαστικών (anagkastikón) αναγκαστικών (anagkastikón) αναγκαστικών (anagkastikón)
accusative αναγκαστικό (anagkastikó) αναγκαστική (anagkastikí) αναγκαστικό (anagkastikó) αναγκαστικούς (anagkastikoús) αναγκαστικές (anagkastikés) αναγκαστικά (anagkastiká)
vocative αναγκαστικέ (anagkastiké) αναγκαστική (anagkastikí) αναγκαστικό (anagkastikó) αναγκαστικοί (anagkastikoí) αναγκαστικές (anagkastikés) αναγκαστικά (anagkastiká)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.