αναιρώ

See also: ἀναιρῶ

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀναιρῶ (anairô), contracted form of ἀναιρέω (anairéō). Morphologically By surface analysis, αν- (an-) +‎ Ancient Greek αἱρέω, αἱρῶ (hairéō, hairô).

Verb

αναιρώ • (anairó) (past αναίρεσα, passive αναιρούμαι, p‑past αναιρέθηκα, ppp αναιρεμένος)

  1. to refute, revoke
    Synonym: (to rescind, revoke) ανακαλώ (anakaló)
  2. to sublate

Conjugation

αναιρώ, αναιρούμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg αναιρέσω αναιρούμαι αναιρεθώ
2 sg αναιρείς αναιρέσεις αναιρείσαι αναιρεθείς
3 sg αναιρεί αναιρέσει αναιρείται αναιρεθεί
1 pl αναιρούμε αναιρέσουμε, [-ομε] αναιρούμαστε αναιρεθούμε
2 pl αναιρείτε αναιρέσετε αναιρείστε αναιρεθείτε
3 pl αναιρούν(ε) αναιρέσουν(ε) αναιρούνται αναιρεθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg αναιρούσα αναίρεσα [αναιρούμουν(α)] αναιρέθηκα
2 sg αναιρούσες αναίρεσες [αναιρούσουν(α)] αναιρέθηκες
3 sg αναιρούσε αναίρεσε αναιρούνταν, {αναιρείτο} αναιρέθηκε
1 pl αναιρούσαμε αναιρέσαμε αναιρούμασταν, (‑ούμαστε) αναιρεθήκαμε
2 pl αναιρούσατε αναιρέσατε [αναιρούσασταν, (‑ούσαστε)] αναιρεθήκατε
3 pl αναιρούσαν(ε) αναίρεσαν, αναιρέσαν(ε) αναιρούνταν, {αναιρούντο} αναιρέθηκαν, αναιρεθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα αναιρέσω ➤ θα αναιρούμαι ➤ θα αναιρεθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα αναιρείς, … θα αναιρέσεις, … θα αναιρείσαι, … θα αναιρεθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … αναιρέσει
  έχω, έχεις, … αναιρεμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … αναιρεθεί
  είμαι, είσαι, … αναιρεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … αναιρέσει
  είχα, είχες, … αναιρεμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … αναιρεθεί
  ήμουν, ήσουν, … αναιρεμένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … αναιρέσει
  θα έχω, θα έχεις, … αναιρεμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … αναιρεθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … αναιρεμένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — αναίρεσε — αναιρέσου
2 pl αναιρείτε αναιρέστε αναιρείστε αναιρεθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ αναιρώντας ➤ αναιρούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας αναιρέσει ➤ αναιρεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ αναιρέσει αναιρεθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.