ἀναιρέω
Ancient Greek
Etymology
From ᾰ̓νᾰ- (ănă-, “up”) + αἱρέω (hairéō, “to take, grasp”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.nai̯.ré.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /a.nɛˈre.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /a.nɛˈre.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /a.neˈre.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /a.neˈre.o/
Verb
ᾰ̓ναιρέω • (ănairéō)
- (active voice)
- (middle voice)
- (transitive) to take up for oneself, take up
- (transitive) to take up and carry off, snatch away
- (transitive) to take up dead bodies for burial
- (transitive) to take up in one's arms
- (transitive) to conceive in the womb
- (transitive) to take up money at interest
- (transitive) to take upon oneself, undertake
- (transitive) to accept as one's own
- (transitive) to take back to oneself, undo what one has done, cancel
- (transitive) to take up for oneself, take up
Inflection
Present: ἀναιρέω, ἀναιρέομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀναιρέω | ἀναιρέεις | ἀναιρέει | ἀναιρέετον | ἀναιρέετον | ἀναιρέομεν | ἀναιρέετε | ἀναιρέουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀναιρέω | ἀναιρέῃς | ἀναιρέῃ | ἀναιρέητον | ἀναιρέητον | ἀναιρέωμεν | ἀναιρέητε | ἀναιρέωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀναιρέοιμῐ | ἀναιρέοις | ἀναιρέοι | ἀναιρέοιτον | ἀναιρεοίτην | ἀναιρέοιμεν | ἀναιρέοιτε | ἀναιρέοιεν | |||||
| imperative | ἀναίρεε | ἀναιρεέτω | ἀναιρέετον | ἀναιρεέτων | ἀναιρέετε | ἀναιρεόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀναιρέομαι | ἀναιρέῃ / ἀναιρέει | ἀναιρέεται | ἀναιρέεσθον | ἀναιρέεσθον | ἀναιρεόμεθᾰ | ἀναιρέεσθε | ἀναιρέονται | ||||
| subjunctive | ἀναιρέωμαι | ἀναιρέῃ | ἀναιρέηται | ἀναιρέησθον | ἀναιρέησθον | ἀναιρεώμεθᾰ | ἀναιρέησθε | ἀναιρέωνται | |||||
| optative | ἀναιρεοίμην | ἀναιρέοιο | ἀναιρέοιτο | ἀναιρέοισθον | ἀναιρεοίσθην | ἀναιρεοίμεθᾰ | ἀναιρέοισθε | ἀναιρέοιντο | |||||
| imperative | ἀναιρέου | ἀναιρεέσθω | ἀναιρέεσθον | ἀναιρεέσθων | ἀναιρέεσθε | ἀναιρεέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀναιρέειν | ἀναιρέεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀναιρέων | ἀναιρεόμενος | ||||||||||
| f | ἀναιρέουσᾰ | ἀναιρεομένη | |||||||||||
| n | ἀναιρέον | ἀναιρεόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Present: ἀναιρῶ, ἀναιροῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀναιρῶ | ἀναιρεῖς | ἀναιρεῖ | ἀναιρεῖτον | ἀναιρεῖτον | ἀναιροῦμεν | ἀναιρεῖτε | ἀναιροῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀναιρῶ | ἀναιρῇς | ἀναιρῇ | ἀναιρῆτον | ἀναιρῆτον | ἀναιρῶμεν | ἀναιρῆτε | ἀναιρῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀναιροίην / ἀναιροῖμῐ | ἀναιροίης / ἀναιροῖς | ἀναιροίη / ἀναιροῖ | ἀναιροῖτον / ἀναιροίητον | ἀναιροίτην / ἀναιροιήτην | ἀναιροῖμεν / ἀναιροίημεν | ἀναιροῖτε / ἀναιροίητε | ἀναιροῖεν / ἀναιροίησᾰν | |||||
| imperative | ἀναίρει | ἀναιρείτω | ἀναιρεῖτον | ἀναιρείτων | ἀναιρεῖτε | ἀναιρούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀναιροῦμαι | ἀναιρεῖ, ἀναιρῇ |
ἀναιρεῖται | ἀναιρεῖσθον | ἀναιρεῖσθον | ἀναιρούμεθᾰ | ἀναιρεῖσθε | ἀναιροῦνται | ||||
| subjunctive | ἀναιρῶμαι | ἀναιρῇ | ἀναιρῆται | ἀναιρῆσθον | ἀναιρῆσθον | ἀναιρώμεθᾰ | ἀναιρῆσθε | ἀναιρῶνται | |||||
| optative | ἀναιροίμην | ἀναιροῖο | ἀναιροῖτο | ἀναιροῖσθον | ἀναιροίσθην | ἀναιροίμεθᾰ | ἀναιροῖσθε | ἀναιροῖντο | |||||
| imperative | ἀναιροῦ | ἀναιρείσθω | ἀναιρεῖσθον | ἀναιρείσθων | ἀναιρεῖσθε | ἀναιρείσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀναιρεῖν | ἀναιρεῖσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀναιρῶν | ἀναιρούμενος | ||||||||||
| f | ἀναιροῦσᾰ | ἀναιρουμένη | |||||||||||
| n | ἀναιροῦν | ἀναιρούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ἀνῄρεον, ἀνῃρεόμην (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνῄρεον | ἀνῄρεες | ἀνῄρεε(ν) | ἀνῃρέετον | ἀνῃρεέτην | ἀνῃρέομεν | ἀνῃρέετε | ἀνῄρεον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἀνῃρεόμην | ἀνῃρέου | ἀνῃρέετο | ἀνῃρέεσθον | ἀνῃρεέσθην | ἀνῃρεόμεθᾰ | ἀνῃρέεσθε | ἀνῃρέοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ἀνῄρουν, ἀνῃρούμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνῄρουν | ἀνῄρεις | ἀνῄρει | ἀνῃρεῖτον | ἀνῃρείτην | ἀνῃροῦμεν | ἀνῃρεῖτε | ἀνῄρουν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἀνῃρούμην | ἀνῃροῦ | ἀνῃρεῖτο | ἀνῃρεῖσθον | ἀνῃρείσθην | ἀνῃρούμεθᾰ | ἀνῃρεῖσθε | ἀνῃροῦντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: ἀναιρήσω, ἀναιρήσομαι, ἀναιρεθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀναιρήσω | ἀναιρήσεις | ἀναιρήσει | ἀναιρήσετον | ἀναιρήσετον | ἀναιρήσομεν | ἀναιρήσετε | ἀναιρήσουσῐ(ν) | ||||
| optative | ἀναιρήσοιμῐ | ἀναιρήσοις | ἀναιρήσοι | ἀναιρήσοιτον | ἀναιρησοίτην | ἀναιρήσοιμεν | ἀναιρήσοιτε | ἀναιρήσοιεν | |||||
| middle | indicative | ἀναιρήσομαι | ἀναιρήσῃ / ἀναιρήσει | ἀναιρήσεται | ἀναιρήσεσθον | ἀναιρήσεσθον | ἀναιρησόμεθᾰ | ἀναιρήσεσθε | ἀναιρήσονται | ||||
| optative | ἀναιρησοίμην | ἀναιρήσοιο | ἀναιρήσοιτο | ἀναιρήσοισθον | ἀναιρησοίσθην | ἀναιρησοίμεθᾰ | ἀναιρήσοισθε | ἀναιρήσοιντο | |||||
| passive | indicative | ἀναιρεθήσομαι | ἀναιρεθήσῃ | ἀναιρεθήσεται | ἀναιρεθήσεσθον | ἀναιρεθήσεσθον | ἀναιρεθησόμεθᾰ | ἀναιρεθήσεσθε | ἀναιρεθήσονται | ||||
| optative | ἀναιρεθησοίμην | ἀναιρεθήσοιο | ἀναιρεθήσοιτο | ἀναιρεθήσοισθον | ἀναιρεθησοίσθην | ἀναιρεθησοίμεθᾰ | ἀναιρεθήσοισθε | ἀναιρεθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ἀναιρήσειν | ἀναιρήσεσθαι | ἀναιρεθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | ἀναιρήσων | ἀναιρησόμενος | ἀναιρεθησόμενος | |||||||||
| f | ἀναιρήσουσᾰ | ἀναιρησομένη | ἀναιρεθησομένη | ||||||||||
| n | ἀναιρῆσον | ἀναιρησόμενον | ἀναιρεθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ἀνεῖλον, ἀνειλόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνεῖλον | ἀνεῖλες | ἀνεῖλε(ν) | ἀνείλετον | ἀνειλέτην | ἀνείλομεν | ἀνείλετε | ἀνεῖλον | ||||
| subjunctive | ἀνέλω | ἀνέλῃς | ἀνέλῃ | ἀνέλητον | ἀνέλητον | ἀνέλωμεν | ἀνέλητε | ἀνέλωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀνέλοιμῐ | ἀνέλοις | ἀνέλοι | ἀνέλοιτον | ἀνελοίτην | ἀνέλοιμεν | ἀνέλοιτε | ἀνέλοιεν | |||||
| imperative | ἄνελε | ἀνελέτω | ἀνέλετον | ἀνελέτων | ἀνέλετε | ἀνελόντων | |||||||
| middle | indicative | ἀνειλόμην | ἀνείλου | ἀνείλετο | ἀνείλεσθον | ἀνειλέσθην | ἀνειλόμεθᾰ | ἀνείλεσθε | ἀνείλοντο | ||||
| subjunctive | ἀνέλωμαι | ἀνέλῃ | ἀνέληται | ἀνέλησθον | ἀνέλησθον | ἀνελώμεθᾰ | ἀνέλησθε | ἀνέλωνται | |||||
| optative | ἀνελοίμην | ἀνέλοιο | ἀνέλοιτο | ἀνέλοισθον | ἀνελοίσθην | ἀνελοίμεθᾰ | ἀνέλοισθε | ἀνέλοιντο | |||||
| imperative | ἀνελοῦ | ἀνελέσθω | ἀνέλεσθον | ἀνελέσθων | ἀνέλεσθε | ἀνελέσθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἀνελεῖν | ἀνελέσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀνελών | ἀνελόμενος | ||||||||||
| f | ἀνελοῦσᾰ | ἀνελομένη | |||||||||||
| n | ἀνελόν | ἀνελόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ἀνῄρησᾰ, ἀνῃρησᾰ́μην, ἀνῃρέθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνῄρησᾰ | ἀνῄρησᾰς | ἀνῄρησε(ν) | ἀνῃρήσᾰτον | ἀνῃρησᾰ́την | ἀνῃρήσᾰμεν | ἀνῃρήσᾰτε | ἀνῄρησᾰν | ||||
| subjunctive | ἀναιρήσω | ἀναιρήσῃς | ἀναιρήσῃ | ἀναιρήσητον | ἀναιρήσητον | ἀναιρήσωμεν | ἀναιρήσητε | ἀναιρήσωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀναιρήσαιμῐ | ἀναιρήσειᾰς / ἀναιρήσαις | ἀναιρήσειε(ν) / ἀναιρήσαι | ἀναιρήσαιτον | ἀναιρησαίτην | ἀναιρήσαιμεν | ἀναιρήσαιτε | ἀναιρήσειᾰν / ἀναιρήσαιεν | |||||
| imperative | ἀναίρησον | ἀναιρησᾰ́τω | ἀναιρήσᾰτον | ἀναιρησᾰ́των | ἀναιρήσᾰτε | ἀναιρησᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἀνῃρησᾰ́μην | ἀνῃρήσω | ἀνῃρήσᾰτο | ἀνῃρήσᾰσθον | ἀνῃρησᾰ́σθην | ἀνῃρησᾰ́μεθᾰ | ἀνῃρήσᾰσθε | ἀνῃρήσᾰντο | ||||
| subjunctive | ἀναιρήσωμαι | ἀναιρήσῃ | ἀναιρήσηται | ἀναιρήσησθον | ἀναιρήσησθον | ἀναιρησώμεθᾰ | ἀναιρήσησθε | ἀναιρήσωνται | |||||
| optative | ἀναιρησαίμην | ἀναιρήσαιο | ἀναιρήσαιτο | ἀναιρήσαισθον | ἀναιρησαίσθην | ἀναιρησαίμεθᾰ | ἀναιρήσαισθε | ἀναιρήσαιντο | |||||
| imperative | ἀναίρησαι | ἀναιρησᾰ́σθω | ἀναιρήσᾰσθον | ἀναιρησᾰ́σθων | ἀναιρήσᾰσθε | ἀναιρησᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἀνῃρέθην | ἀνῃρέθης | ἀνῃρέθη | ἀνῃρέθητον | ἀνῃρεθήτην | ἀνῃρέθημεν | ἀνῃρέθητε | ἀνῃρέθησᾰν | ||||
| subjunctive | ἀναιρεθῶ | ἀναιρεθῇς | ἀναιρεθῇ | ἀναιρεθῆτον | ἀναιρεθῆτον | ἀναιρεθῶμεν | ἀναιρεθῆτε | ἀναιρεθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀναιρεθείην | ἀναιρεθείης | ἀναιρεθείη | ἀναιρεθεῖτον / ἀναιρεθείητον | ἀναιρεθείτην / ἀναιρεθειήτην | ἀναιρεθεῖμεν / ἀναιρεθείημεν | ἀναιρεθεῖτε / ἀναιρεθείητε | ἀναιρεθεῖεν / ἀναιρεθείησᾰν | |||||
| imperative | ἀναιρέθητῐ | ἀναιρεθήτω | ἀναιρέθητον | ἀναιρεθήτων | ἀναιρέθητε | ἀναιρεθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ἀναιρῆσαι | ἀναιρήσᾰσθαι | ἀναιρεθῆναι | ||||||||||
| participle | m | ἀναιρήσᾱς | ἀναιρησᾰ́μενος | ἀναιρεθείς | |||||||||
| f | ἀναιρήσᾱσᾰ | ἀναιρησᾰμένη | ἀναιρεθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | ἀναιρῆσᾰν | ἀναιρησᾰ́μενον | ἀναιρεθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Perfect: ἀνῄρηκᾰ, ἀνῄρημαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνῄρηκᾰ | ἀνῄρηκᾰς | ἀνῄρηκε(ν) | ἀνῃρήκᾰτον | ἀνῃρήκᾰτον | ἀνῃρήκᾰμεν | ἀνῃρήκᾰτε | ἀνῃρήκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀνῃρήκω | ἀνῃρήκῃς | ἀνῃρήκῃ | ἀνῃρήκητον | ἀνῃρήκητον | ἀνῃρήκωμεν | ἀνῃρήκητε | ἀνῃρήκωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀνῃρήκοιμῐ / ἀνῃρηκοίην | ἀνῃρήκοις / ἀνῃρηκοίης | ἀνῃρήκοι / ἀνῃρηκοίη | ἀνῃρήκοιτον | ἀνῃρηκοίτην | ἀνῃρήκοιμεν | ἀνῃρήκοιτε | ἀνῃρήκοιεν | |||||
| imperative | ἀνῄρηκε | ἀνῃρηκέτω | ἀνῃρήκετον | ἀνῃρηκέτων | ἀνῃρήκετε | ἀνῃρηκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀνῄρημαι | ἀνῄρησαι | ἀνῄρηται | ἀνῄρησθον | ἀνῄρησθον | ἀνῃρήμεθᾰ | ἀνῄρησθε | ἀνῄρηνται | ||||
| subjunctive | ἀνῃρημένος ὦ | ἀνῃρημένος ᾖς | ἀνῃρημένος ᾖ | ἀνῃρημένω ἦτον | ἀνῃρημένω ἦτον | ἀνῃρημένοι ὦμεν | ἀνῃρημένοι ἦτε | ἀνῃρημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀνῃρημένος εἴην | ἀνῃρημένος εἴης | ἀνῃρημένος εἴη | ἀνῃρημένω εἴητον / εἶτον | ἀνῃρημένω εἰήτην / εἴτην | ἀνῃρημένοι εἴημεν / εἶμεν | ἀνῃρημένοι εἴητε / εἶτε | ἀνῃρημένοι εἴησᾰν / εἶεν | |||||
| imperative | ἀνῄρησο | ἀνῃρήσθω | ἀνῄρησθον | ἀνῃρήσθων | ἀνῄρησθε | ἀνῃρήσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀνῃρηκέναι | ἀνῃρῆσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀνῃρηκώς | ἀνῃρημένος | ||||||||||
| f | ἀνῃρηκυῖᾰ | ἀνῃρημένη | |||||||||||
| n | ἀνῃρηκός | ἀνῃρημένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
References
- “ἀναιρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἀναιρέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- “ἀναιρέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- ἀναιρέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀναιρέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- ἀναιρέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- “ἀναιρέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- G337 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible