ἀνελόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ne.ló.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.neˈlo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.neˈlo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.neˈlo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.neˈlo.me.nos/

Participle

ἀνελόμενος • (anelómenos) m (feminine ἀνελομένη, neuter ἀνελόμενον); first/second declension

aorist middle participle of ἀναιρέω (anairéō)

Declension

First and second declension of ἀνελόμενος; ἀνελομένη; ἀνελόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀνελόμενος anelómenos	ἀνελομένη aneloménē	ἀνελόμενον anelómenon	ἀνελομένω aneloménō	ἀνελομένᾱ aneloménā	ἀνελομένω aneloménō	ἀνελόμενοι anelómenoi	ἀνελόμεναι anelómenai	ἀνελόμενᾰ anelómenă
Genitive	ἀνελομένου aneloménou	ἀνελομένης aneloménēs	ἀνελομένου aneloménou	ἀνελομένοιν aneloménoin	ἀνελομέναιν aneloménain	ἀνελομένοιν aneloménoin	ἀνελομένων aneloménōn	ἀνελομένων aneloménōn	ἀνελομένων aneloménōn
Dative	ἀνελομένῳ aneloménōi	ἀνελομένῃ aneloménēi	ἀνελομένῳ aneloménōi	ἀνελομένοιν aneloménoin	ἀνελομέναιν aneloménain	ἀνελομένοιν aneloménoin	ἀνελομένοις aneloménois	ἀνελομέναις aneloménais	ἀνελομένοις aneloménois
Accusative	ἀνελόμενον anelómenon	ἀνελομένην aneloménēn	ἀνελόμενον anelómenon	ἀνελομένω aneloménō	ἀνελομένᾱ aneloménā	ἀνελομένω aneloménō	ἀνελομένους aneloménous	ἀνελομένᾱς aneloménās	ἀνελόμενᾰ anelómenă
Vocative	ἀνελόμενε anelómene	ἀνελομένη aneloménē	ἀνελόμενον anelómenon	ἀνελομένω aneloménō	ἀνελομένᾱ aneloménā	ἀνελομένω aneloménō	ἀνελόμενοι anelómenoi	ἀνελόμεναι anelómenai	ἀνελόμενᾰ anelómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀνελομένως aneloménōs			ἀνελομενώτερος anelomenṓteros			ἀνελομενώτᾰτος anelomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.