αναφαίρετος
See also: ἀναφαίρετος
Greek
Etymology
From Koine Greek ἀναφαίρετος (anaphaíretos). By surface analysis, αν- (an-, α- privative) + αφαιρώ (afairó, “subtract”) + -τος (-tos).
Pronunciation
- IPA(key): /a.naˈfe.re.tos/
- Hyphenation: α‧να‧φαί‧ρε‧τος
Adjective
αναφαίρετος • (anafaíretos) m
- inalienable
- Synonym: απαράγραπτος (aparágraptos)
- αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα ― anafaíreto anthrópino dikaíoma ― inalienable human right
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναφαίρετος (anafaíretos) | αναφαίρετη (anafaíreti) | αναφαίρετο (anafaíreto) | αναφαίρετοι (anafaíretoi) | αναφαίρετες (anafaíretes) | αναφαίρετα (anafaíreta) | |
| genitive | αναφαίρετου (anafaíretou) | αναφαίρετης (anafaíretis) | αναφαίρετου (anafaíretou) | αναφαίρετων (anafaíreton) | αναφαίρετων (anafaíreton) | αναφαίρετων (anafaíreton) | |
| accusative | αναφαίρετο (anafaíreto) | αναφαίρετη (anafaíreti) | αναφαίρετο (anafaíreto) | αναφαίρετους (anafaíretous) | αναφαίρετες (anafaíretes) | αναφαίρετα (anafaíreta) | |
| vocative | αναφαίρετε (anafaírete) | αναφαίρετη (anafaíreti) | αναφαίρετο (anafaíreto) | αναφαίρετοι (anafaíretoi) | αναφαίρετες (anafaíretes) | αναφαίρετα (anafaíreta) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναφαίρετος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναφαίρετος, etc.)
Related terms
- and see: αφαιρώ (afairó, “subtract”)
- αφαιρέσιμος (afairésimos, “able to be subtracted”)
- αφαιρετέος (afairetéos, “must be subtracted”)
References
- αναφαίρετος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language