αντικρούω

See also: ἀντικρούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀντικρούω. Morphologically, from αντι- (“counter-”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation

  • IPA(key): /andiˈkruo/
  • Hyphenation: α‧ντι‧κρού‧ω
  • Old Hyphenation: αν‧τι‧κρού‧ω

Verb

αντικρούω • (antikroúo) (past αντέκρουσα, passive αντικρούομαι)

  1. to contest, refute, rebut, controvert
    Synonym: ανασκευάζω (anaskevázo)
    Με αμφισβητείς, αλλά θα αντικρούσω τα επιχειρήματά σου.
    Me amfisviteís, allá tha antikroúso ta epicheirímatá sou.
    You dοubt me, but I shall rebut your arguments.

Conjugation

αντικρούω   αντικρούομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg αντικρούσω αντικρούομαι αντικρουστώ, {αντικρουσθώ}1
2 sg αντικρούεις αντικρούσεις αντικρούεσαι αντικρουστείς, αντικρουσθείς
3 sg αντικρούει αντικρούσει αντικρούεται αντικρουστεί, αντικρουσθεί
1 pl αντικρούουμε, [‑ομε] αντικρούσουμε, [‑ομε] αντικρουόμαστε αντικρουστούμε, αντικρουσθούμε
2 pl αντικρούετε αντικρούσετε αντικρούεστε, αντικρουόσαστε αντικρουστείτε, αντικρουσθείτε
3 pl αντικρούουν(ε) αντικρούσουν(ε) αντικρούονται αντικρουστούν(ε), αντικρουσθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg αντέκρουα αντέκρουσα αντικρουόμουν(α) αντικρούστηκα, {αντικρούσθηκα}1
2 sg αντέκρουες αντέκρουσες αντικρουόσουν(α) αντικρούστηκες, αντικρούσθηκες
3 sg αντέκρουε αντέκρουσε αντικρουόταν(ε) αντικρούστηκε, αντικρούσθηκε
1 pl αντικρούαμε αντικρούσαμε αντικρουόμασταν, (‑όμαστε) αντικρουστήκαμε, αντικρουσθήκαμε
2 pl αντικρούατε αντικρούσατε αντικρουόσασταν, (‑όσαστε) αντικρουστήκατε, αντικρουσθήκατε
3 pl αντέκρουαν, αντικρούαν(ε) αντέκρουσαν, αντικρούσαν(ε) αντικρούονταν, (αντικρουόντουσαν) αντικρούστηκαν, αντικρουστήκαν(ε),
αντικρούσθηκαν, αντικρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα αντικρούσω ➤ θα αντικρούομαι ➤ θα αντικρουστώ / αντικρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα αντικρούεις, … θα αντικρούσεις, … θα αντικρούεσαι, … θα αντικρουστείς / αντικρουσθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … αντικρούσει   έχω, έχεις, … αντικρουστεί / αντικρουσθεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … αντικρούσει   είχα, είχες, … αντικρουστεί / αντικρουσθεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … αντικρούσει   θα έχω, θα έχεις, … αντικρουστεί / αντικρουσθεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg αντίκρουε αντίκρουσε — αντικρούσου
2 pl αντικρούετε αντικρούστε αντικρούεστε αντικρουστείτε, αντικρουσθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ αντικρούοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας αντικρούσει ➤ [αντικρουσμένος, ‑η, ‑o] ➤
Nonfinite form➤ αντικρούσει αντικρουστεί, αντικρουσθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Formal types with -σθ- are rarely used.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.