κρούω

Ancient Greek

Alternative forms

  • κροαίνω (kroaínō) — Homeric

Etymology

According to Beekes, from Proto-Indo-European *krows- (“push, bump, strike, break”), zero grade *krus-.[1]

Cognates include Proto-Slavic *krušiti, whence Russian крушить (krušitʹ, “to destroy, shatter”) and Czech krušný (“hard, strenuous, grim”), as well as Latvian krausēt and Lithuanian kraušyti (“to stamp (off)”), Lithuanian krušti (“to smash, crash, grind, fuck”). Compare Proto-Balto-Slavic *krušāˀ, whence Latvian krusa (“hail”) and Proto-Slavic *krъxà (“lump”), in turn leading to Russian кроха (kroxa, “morsel, crumb, little child”), and Gothic 𐌺𐍂𐌹𐌿𐍃𐍄𐌰𐌽 (kriustan, “to gnash, grind”), perhaps a Balto-Slavic loan word.

Pronunciation

 

Verb

κρούω • (kroúō)

  1. to strike, smite
  2. to clap hands
  3. to tap
  4. to strike a string with a plectron
  5. to knock at the door on the outside
  6. (middle voice)
    1. to back water
      κρούομαι πρύμνᾰν (kroúomai prúmnăn)
    2. to fly backwards
      κρούεσθαι τὸ πτερόν (kroúesthai tò pterón)

Inflection

   Present: κρούω, κρούομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρούω κρούεις κρούει κρούετον κρούετον κρούομεν κρούετε κρούουσῐ(ν)
subjunctive κρούω κρούῃς κρούῃ κρούητον κρούητον κρούωμεν κρούητε κρούωσῐ(ν)
optative κρούοιμῐ κρούοις κρούοι κρούοιτον κρουοίτην κρούοιμεν κρούοιτε κρούοιεν
imperative   κροῦε κρουέτω κρούετον κρουέτων   κρούετε κρουόντων
middle/
passive 		indicative κρούομαι κρούῃ / κρούει κρούεται κρούεσθον κρούεσθον κρουόμεθᾰ κρούεσθε κρούονται
subjunctive κρούωμαι κρούῃ κρούηται κρούησθον κρούησθον κρουώμεθᾰ κρούησθε κρούωνται
optative κρουοίμην κρούοιο κρούοιτο κρούοισθον κρουοίσθην κρουοίμεθᾰ κρούοισθε κρούοιντο
imperative   κρούου κρουέσθω κρούεσθον κρουέσθων   κρούεσθε κρουέσθων
active middle/passive
infinitive κρούειν κρούεσθαι
participle m κρούων κρουόμενος
f κρούουσᾰ κρουομένη
n κροῦον κρουόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκρουον, ἐκρουόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρουον ἔκρουες ἔκρουε(ν) ἐκρούετον ἐκρουέτην ἐκρούομεν ἐκρούετε ἔκρουον
middle/
passive 		indicative ἐκρουόμην ἐκρούου ἐκρούετο ἐκρούεσθον ἐκρουέσθην ἐκρουόμεθᾰ ἐκρούεσθε ἐκρούοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρούσω, κρούσομαι, κρουσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρούσω κρούσεις κρούσει κρούσετον κρούσετον κρούσομεν κρούσετε κρούσουσῐ(ν)
optative κρούσοιμῐ κρούσοις κρούσοι κρούσοιτον κρουσοίτην κρούσοιμεν κρούσοιτε κρούσοιεν
middle indicative κρούσομαι κρούσῃ / κρούσει κρούσεται κρούσεσθον κρούσεσθον κρουσόμεθᾰ κρούσεσθε κρούσονται
optative κρουσοίμην κρούσοιο κρούσοιτο κρούσοισθον κρουσοίσθην κρουσοίμεθᾰ κρούσοισθε κρούσοιντο
passive indicative κρουσθήσομαι κρουσθήσῃ κρουσθήσεται κρουσθήσεσθον κρουσθήσεσθον κρουσθησόμεθᾰ κρουσθήσεσθε κρουσθήσονται
optative κρουσθησοίμην κρουσθήσοιο κρουσθήσοιτο κρουσθήσοισθον κρουσθησοίσθην κρουσθησοίμεθᾰ κρουσθήσοισθε κρουσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κρούσειν κρούσεσθαι κρουσθήσεσθαι
participle m κρούσων κρουσόμενος κρουσθησόμενος
f κρούσουσᾰ κρουσομένη κρουσθησομένη
n κροῦσον κρουσόμενον κρουσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκρουσᾰ, ἐκρουσᾰ́μην, ἐκρούσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρουσᾰ ἔκρουσᾰς ἔκρουσε(ν) ἐκρούσᾰτον ἐκρουσᾰ́την ἐκρούσᾰμεν ἐκρούσᾰτε ἔκρουσᾰν
subjunctive κρούσω κρούσῃς κρούσῃ κρούσητον κρούσητον κρούσωμεν κρούσητε κρούσωσῐ(ν)
optative κρούσαιμῐ κρούσειᾰς / κρούσαις κρούσειε(ν) / κρούσαι κρούσαιτον κρουσαίτην κρούσαιμεν κρούσαιτε κρούσειᾰν / κρούσαιεν
imperative   κροῦσον κρουσᾰ́τω κρούσᾰτον κρουσᾰ́των   κρούσᾰτε κρουσᾰ́ντων
middle indicative ἐκρουσᾰ́μην ἐκρούσω ἐκρούσᾰτο ἐκρούσᾰσθον ἐκρουσᾰ́σθην ἐκρουσᾰ́μεθᾰ ἐκρούσᾰσθε ἐκρούσᾰντο
subjunctive κρούσωμαι κρούσῃ κρούσηται κρούσησθον κρούσησθον κρουσώμεθᾰ κρούσησθε κρούσωνται
optative κρουσαίμην κρούσαιο κρούσαιτο κρούσαισθον κρουσαίσθην κρουσαίμεθᾰ κρούσαισθε κρούσαιντο
imperative   κροῦσαι κρουσᾰ́σθω κρούσᾰσθον κρουσᾰ́σθων   κρούσᾰσθε κρουσᾰ́σθων
passive indicative ἐκρούσθην ἐκρούσθης ἐκρούσθη ἐκρούσθητον ἐκρουσθήτην ἐκρούσθημεν ἐκρούσθητε ἐκρούσθησᾰν
subjunctive κρουσθῶ κρουσθῇς κρουσθῇ κρουσθῆτον κρουσθῆτον κρουσθῶμεν κρουσθῆτε κρουσθῶσῐ(ν)
optative κρουσθείην κρουσθείης κρουσθείη κρουσθεῖτον / κρουσθείητον κρουσθείτην / κρουσθειήτην κρουσθεῖμεν / κρουσθείημεν κρουσθεῖτε / κρουσθείητε κρουσθεῖεν / κρουσθείησᾰν
imperative   κρούσθητῐ κρουσθήτω κρούσθητον κρουσθήτων   κρούσθητε κρουσθέντων
active middle passive
infinitive κροῦσαι κρούσᾰσθαι κρουσθῆναι
participle m κρούσᾱς κρουσᾰ́μενος κρουσθείς
f κρούσᾱσᾰ κρουσᾰμένη κρουσθεῖσᾰ
n κροῦσᾰν κρουσᾰ́μενον κρουσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκρουκᾰ, κέκρουμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκρουκᾰ κέκρουκᾰς κέκρουκε(ν) κεκρούκᾰτον κεκρούκᾰτον κεκρούκᾰμεν κεκρούκᾰτε κεκρούκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκρούκω κεκρούκῃς κεκρούκῃ κεκρούκητον κεκρούκητον κεκρούκωμεν κεκρούκητε κεκρούκωσῐ(ν)
optative κεκρούκοιμῐ / κεκρουκοίην κεκρούκοις / κεκρουκοίης κεκρούκοι / κεκρουκοίη κεκρούκοιτον κεκρουκοίτην κεκρούκοιμεν κεκρούκοιτε κεκρούκοιεν
imperative   κέκρουκε κεκρουκέτω κεκρούκετον κεκρουκέτων   κεκρούκετε κεκρουκόντων
middle/
passive 		indicative κέκρουμαι κέκρουσαι κέκρουται κέκρουσθον κέκρουσθον κεκρούμεθᾰ κέκρουσθε κέκρουνται
subjunctive κεκρουμένος ὦ κεκρουμένος ᾖς κεκρουμένος ᾖ κεκρουμένω ἦτον κεκρουμένω ἦτον κεκρουμένοι ὦμεν κεκρουμένοι ἦτε κεκρουμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκρουμένος εἴην κεκρουμένος εἴης κεκρουμένος εἴη κεκρουμένω εἴητον / εἶτον κεκρουμένω εἰήτην / εἴτην κεκρουμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκρουμένοι εἴητε / εἶτε κεκρουμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κέκρουσο κεκρούσθω κέκρουσθον κεκρούσθων   κέκρουσθε κεκρούσθων
active middle/passive
infinitive κεκρουκέναι κεκροῦσθαι
participle m κεκρουκώς κεκρουμένος
f κεκρουκυῖᾰ κεκρουμένη
n κεκρουκός κεκρουμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: κεκρούκειν / κεκρούκη, κεκρούσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκρούκειν / κεκρούκη κεκρούκεις / κεκρούκης κεκρούκει(ν) κεκρούκετον κεκρουκέτην κεκρούκεμεν κεκρούκετε κεκρούκεσᾰν
middle/
passive 		indicative κεκρούσμην κέκρουσο κέκρουστο κέκρουσθον κεκρούσθην κεκρούσμεθᾰ κέκρουσθε κεκρούσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

And see their derivatives:

  • κροῦμα n (kroûma, “beat, stroke; play music instruments”)
  • κρούπεζαι f pl (kroúpezai, “high wooden shoes”)
  • κροῦσις f (kroûsis, “striking, smiting, collision”)
  • κροῦσμα n (kroûsma, “κροῦμα, beat, stroke”)
  • κρουσμός m (krousmós, “gnashing of teeth”)
  • κρουστέον (kroustéon, “one must knock at”)
  • κρούστης m (kroústēs, “petulcus”)
  • -κρούστης
  • κρουστικός (kroustikós, “fit for striking, butting”)
  • κρουστός (kroustós, “played by striking”)

Compounds and their derivatives

  • ἀνάκρουσις f (anákrousis, “pushing back”)
  • ἀνακρούω (anakroúō, “push back”)
  • ἀντίκρουσις f (antíkrousis, “abrupt close”)
  • ἀντικρούω (antikroúō, “strike”)
  • ἀπόκρουσις f (apókrousis, “retiring, waning”)
  • ἀποκρούω (apokroúō, “beat off”)
  • διάκρουσις f (diákrousis, “putting off, gain time”)
  • διακρούω (diakroúō, “knock”)
  • δυσέκκρουστος (dusékkroustos, “hard to disturb”)
  • ἐγκατακρούω (enkatakroúō, “tread a measure among”)
  • ἐγκρούω (enkroúō, “knock in, hammer in”)
  • εἰσκρούω (eiskroúō, “knock in”)
  • ἔκκρουσις f (ékkrousis, “beating out, driving away”)
  • ἐκκρούω (ekkroúō, “knock out”)
  • ἐξανακρούομαι (exanakroúomai, “retreat from”)
  • ἐπαγκρούω (epankroúō, “ἐπανακρούω”)
  • ἐπανάκρουσις f (epanákrousis, “putting back”)
  • ἐπανακρούω (epanakroúō, “put a ship back”)
  • ἐπίκρουσις f (epíkrousis, “(medical) percussion”)
  • ἐπικρούω (epikroúō, “strike upon”)
  • ἐπισυγκρούω (episunkroúō, “meet with a check”)
  • εὐπαράκρουστος (euparákroustos, “easy to set aside”)
  • θυροκρουστία f (thurokroustía, “knocking at a door”)
  • κατάκρουσις f (katákrousis, “downward pressure”)
  • κατακρούω (katakroúō, “knock”)
  • κουρσιμετρέω (koursimetréō, “cheat in measuring”)
  • κρουσιδημέω (krousidēméō, “cheat on people”)
  • κρουσίθυρος (krousíthuros, “knocking at the door”)
  • κρουσιλύρης m (krousilúrēs, “striking the lyre”)
  • -κρούστης m (-kroústēs)
  • -κρουστία f (-kroustía)
  • μετακρούω (metakroúō, “push into another position”)
  • παράκρουσις f (parákrousis, “striking falsely, false note, discord”)
  • παρακρούω (parakroúō, “strike aside”)
  • περικρούω (perikroúō, “strike off all round”)
  • ποδοκρουστία f (podokroustía, “stamping with the feet”)
  • προανακρούομαι (proanakroúomai, “push back before”)
  • προεκκρούω (proekkroúō, “push”)
  • πρόκρουσις f (prókrousis, “a musical phrase”)
  • Προκρούστης m (Prokroústēs, “Procrustes”)
  • προκρούω (prokroúō, “beat out”)
  • προσαποκρούομαι (prosapokroúomai, “check, inhibit”)
  • προσεπικρούω (prosepikroúō, “strike against besides”)
  • πρόσκρουσις f (próskrousis, “dashing against”)
  • προσκρούω (proskroúō, “knock against”)
  • σύγκρουσις f (súnkrousis, “collision”)
  • συγκρούω (sunkroúō, “strike together”)
  • συνεκκρούομαι (sunekkroúomai, “be driven from one's purpose with”)
  • ὑπόκρουσις f (hupókrousis, “interruption”)
  • ὑποκρούω (hupokroúō, “strike gently”)
  • ὑποπαρακρούω (hupoparakroúō)

Descendants

  • Greek: κρούω (kroúo)
  • Mariupol Greek: кру́гу (krúhu)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κρούω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 785-6

Further reading

Greek

Etymology

The Ancient Greek κρούω (kroúō).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkru.o/
  • Hyphenation: κρού‧ω

Verb

κρούω • (kroúo) (past έκρουσα, passive κρούομαι)

  1. to strike

Conjugation

κρούω   κρούομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg κρούσω κρούομαι κρουστώ, {κρουσθώ}1
2 sg κρούεις κρούσεις κρούεσαι κρουστείς, κρουσθείς
3 sg κρούει κρούσει κρούεται κρουστεί, κρουσθεί
1 pl κρούουμε, [‑ομε] κρούσουμε, [‑ομε] κρουόμαστε κρουστούμε, κρουσθούμε
2 pl κρούετε κρούσετε κρούεστε, κρουόσαστε κρουστείτε, κρουσθείτε
3 pl κρούουν(ε) κρούσουν(ε) κρούονται κρουστούν(ε), κρουσθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έκρουα έκρουσα κρουόμουν(α) κρούστηκα, {κρούσθηκα}1
2 sg έκρουες έκρουσες κρουόσουν(α) κρούστηκες, κρούστηκες
3 sg έκρουε έκρουσε κρουόταν(ε) κρούστηκε, κρούστηκε
1 pl κρούαμε κρούσαμε κρουόμασταν, (‑όμαστε) κρουστήκαμε, κρουσθήκαμε
2 pl κρούατε κρούσατε κρουόσασταν, (‑όσαστε) κρουστήκατε, κρουσθήκατε
3 pl έκρουαν, κρούαν(ε) έκρουσαν, κρούσαν(ε) κρούονταν, (κρουόντουσαν) κρούστηκαν, κρουστήκαν(ε),
κρούστηκαν, κρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα κρούσω ➤ θα κρούομαι ➤ θα κρουστώ / κρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα κρούεις, … θα κρούσεις, … θα κρούεσαι, … θα κρουστείς / κρουσθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … κρούσει
  έχω, έχεις, … κρουσμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … κρουστεί / κρουσθεί
  είμαι, είσαι, … κρουσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … κρούσει
  είχα, είχες, … κρουσμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … κρουστεί / κρουσθεί
  ήμουν, ήσουν, … κρουσμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … κρούσει
  θα έχω, θα έχεις, … κρουσμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … κρουστεί / κρουσθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … κρουσμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg κρούε κρούσε — κρούσου
2 pl κρούετε κρούστε κρούεστε κρουστείτε, κρουσθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ κρούοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας κρούσει ➤ κρουσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ κρούσει κρουστεί, κρουσθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Formal types with -σθ- are less common.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

  • κρούση f (kroúsi, “strike”)
  • κρούσμα n (kroúsma, “case”) (medical)
  • κρουστός (kroustós, “tightly woven; of percussion”)

Compounds of the verb (and see their derivatives)

Other compounds

  • -κρουση f (-krousi, “-”)
  • -κρουστικός (-kroustikós, adjective)
  • κωδωνοκρούστης m (kodonokroústis, “toller, bell ringer”)
  • παράκρουση f (parákrousi, “delusion, hallucination”)
  • προανάκρουσμα n (proanákrousma, “prelude, overture”)
  • προκρούστειος (prokroústeios, “procrustean”)
  • υπόκρουση f (ypókrousi, “accompaniment”) (music)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.