προσκρούω

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (“towards”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation

 

Verb

προσκρούω • (proskroúō)

  1. to knock against, have a collision
  2. (figuratively) to take offence at, be angry with [with dative]

Inflection

   Present: προσκρούω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσκρούω προσκρούεις προσκρούει προσκρούετον προσκρούετον προσκρούομεν προσκρούετε προσκρούουσῐ(ν)
subjunctive προσκρούω προσκρούῃς προσκρούῃ προσκρούητον προσκρούητον προσκρούωμεν προσκρούητε προσκρούωσῐ(ν)
optative προσκρούοιμῐ προσκρούοις προσκρούοι προσκρούοιτον προσκρουοίτην προσκρούοιμεν προσκρούοιτε προσκρούοιεν
imperative   πρόσκρουε προσκρουέτω προσκρούετον προσκρουέτων   προσκρούετε προσκρουόντων
active
infinitive προσκρούειν
participle m προσκρούων
f προσκρούουσᾰ
n προσκροῦον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προσέκρουον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσέκρουον προσέκρουες προσέκρουε(ν) προσεκρούετον προσεκρουέτην προσεκρούομεν προσεκρούετε προσέκρουον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προσκρούσω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσκρούσω προσκρούσεις προσκρούσει προσκρούσετον προσκρούσετον προσκρούσομεν προσκρούσετε προσκρούσουσῐ(ν)
optative προσκρούσοιμῐ προσκρούσοις προσκρούσοι προσκρούσοιτον προσκρουσοίτην προσκρούσοιμεν προσκρούσοιτε προσκρούσοιεν
active
infinitive προσκρούσειν
participle m προσκρούσων
f προσκρούσουσᾰ
n προσκροῦσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προσέκρουσᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσέκρουσᾰ προσέκρουσᾰς προσέκρουσε(ν) προσεκρούσᾰτον προσεκρουσᾰ́την προσεκρούσᾰμεν προσεκρούσᾰτε προσέκρουσᾰν
subjunctive προσκρούσω προσκρούσῃς προσκρούσῃ προσκρούσητον προσκρούσητον προσκρούσωμεν προσκρούσητε προσκρούσωσῐ(ν)
optative προσκρούσαιμῐ προσκρούσειᾰς / προσκρούσαις προσκρούσειε(ν) / προσκρούσαι προσκρούσαιτον προσκρουσαίτην προσκρούσαιμεν προσκρούσαιτε προσκρούσειᾰν / προσκρούσαιεν
imperative   πρόσκρουσον προσκρουσᾰ́τω προσκρούσᾰτον προσκρουσᾰ́των   προσκρούσᾰτε προσκρουσᾰ́ντων
active
infinitive προσκροῦσαι
participle m προσκρούσᾱς
f προσκρούσᾱσᾰ
n προσκροῦσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προσκέκρουκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσκέκρουκᾰ προσκέκρουκᾰς προσκέκρουκε(ν) προσκεκρούκᾰτον προσκεκρούκᾰτον προσκεκρούκᾰμεν προσκεκρούκᾰτε προσκεκρούκᾱσῐ(ν)
subjunctive προσκεκρούκω προσκεκρούκῃς προσκεκρούκῃ προσκεκρούκητον προσκεκρούκητον προσκεκρούκωμεν προσκεκρούκητε προσκεκρούκωσῐ(ν)
optative προσκεκρούκοιμῐ / προσκεκρουκοίην προσκεκρούκοις / προσκεκρουκοίης προσκεκρούκοι / προσκεκρουκοίη προσκεκρούκοιτον προσκεκρουκοίτην προσκεκρούκοιμεν προσκεκρούκοιτε προσκεκρούκοιεν
imperative   προσκέκρουκε προσκεκρουκέτω προσκεκρούκετον προσκεκρουκέτων   προσκεκρούκετε προσκεκρουκόντων
active
infinitive προσκεκρουκέναι
participle m προσκεκρουκώς
f προσκεκρουκυῖᾰ
n προσκεκρουκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: προσεκεκρούκειν / προσεκεκρούκη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσεκεκρούκειν / προσεκεκρούκη προσεκεκρούκεις / προσεκεκρούκης προσεκεκρούκει(ν) προσεκεκρούκετον προσεκεκρουκέτην προσεκεκρούκεμεν προσεκεκρούκετε προσεκεκρούκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • πρόσκρουμα n (próskrouma)
  • πρόσκρουσις f (próskrousis, “dashing against”)
  • πρόσκρουσμα n (próskrousma, “something struck, obstacle”)
  • προσκρουσμός m (proskrousmós)
  • προσκρουστέον n (proskroustéon, “one must give offence”)
  • προσκρουστικός (proskroustikós, “offensive”)
  • προκρούω (prokroúō, “beat out”)
  • προσαποκρούομαι (prosapokroúomai, “check, inhibit”)
  • προσεπικρούω (prosepikroúō, “strike against besides”)
  • and see at κρούω (kroúo)

Descendants

  • Greek: προσκρούω (proskroúo)

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek προσκρούω. Morphologically, from προσ- (“towards”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation

  • IPA(key): /prosˈkruo/
  • Hyphenation: προσ‧κρού‧ω

Verb

προσκρούω • (proskroúo) (past προσέκρουσα, passive —)

  1. to knock against, have a collision
    Το πλοίο προσέκρουσε στην προβλήτα του λιμανιού.
    To ploío prosékrouse stin provlíta tou limanioú.
    The ship hit the pier of the port.
  2. (figuratively) to face an obstacle
    1. to be contrary to
      Ο νόμος αυτός προσκρούει στις επιταγές του συντάγματος.
      O nómos aftós proskroúei stis epitagés tou syntágmatos.
      This law is contrary to the orders of the constitution.

Conjugation

προσκρούω   (only active forms)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg προσκρούσω
2 sg προσκρούεις προσκρούσεις
3 sg προσκρούει προσκρούσει
1 pl προσκρούουμε, [‑ομε] προσκρούσουμε, [‑ομε]
2 pl προσκρούετε προσκρούσετε
3 pl προσκρούουν[ε] προσκρούσουν[ε]
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg προσέκρουα προσέκρουσα
2 sg προσέκρουες προσέκρουσες
3 sg προσέκρουε προσέκρουσε
1 pl προσκρούαμε προσκρούσαμε
2 pl προσκρούατε προσκρούσατε
3 pl προσέκρουαν προσέκρουσαν, [προσκρούσανε]
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα προσκρούσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα προσκρούεις, … θα προσκρούσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … προσκρούσει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … προσκρούσει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … προσκρούσει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg πρόσκρουε πρόσκρουσε
2 pl προσκρούετε προσκρούστε
Other forms
Active present participle ➤   προσκρούοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας προσκρούσει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   προσκρούσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

  • πρόσκρουση f (próskrousi, “collision”)
  • προσκρουστήρας m (proskroustíras, “buffer”) (technology)
  • προανάκρουσμα n (proanákrousma, “(literally: prelude) forerunner”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.