κρουόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kruː.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/

Participle

κρουόμενος • (krouómenos) m (feminine κρουομένη, neuter κρουόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of κρούω (kroúō)

Declension

First and second declension of κρουόμενος; κρουομένη; κρουόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κρουόμενος krouómenos	κρουομένη krouoménē	κρουόμενον krouómenon	κρουομένω krouoménō	κρουομένᾱ krouoménā	κρουομένω krouoménō	κρουόμενοι krouómenoi	κρουόμεναι krouómenai	κρουόμενᾰ krouómenă
Genitive	κρουομένου krouoménou	κρουομένης krouoménēs	κρουομένου krouoménou	κρουομένοιν krouoménoin	κρουομέναιν krouoménain	κρουομένοιν krouoménoin	κρουομένων krouoménōn	κρουομένων krouoménōn	κρουομένων krouoménōn
Dative	κρουομένῳ krouoménōi	κρουομένῃ krouoménēi	κρουομένῳ krouoménōi	κρουομένοιν krouoménoin	κρουομέναιν krouoménain	κρουομένοιν krouoménoin	κρουομένοις krouoménois	κρουομέναις krouoménais	κρουομένοις krouoménois
Accusative	κρουόμενον krouómenon	κρουομένην krouoménēn	κρουόμενον krouómenon	κρουομένω krouoménō	κρουομένᾱ krouoménā	κρουομένω krouoménō	κρουομένους krouoménous	κρουομένᾱς krouoménās	κρουόμενᾰ krouómenă
Vocative	κρουόμενε krouómene	κρουομένη krouoménē	κρουόμενον krouómenon	κρουομένω krouoménō	κρουομένᾱ krouoménā	κρουομένω krouoménō	κρουόμενοι krouómenoi	κρουόμεναι krouómenai	κρουόμενᾰ krouómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κρουομένως krouoménōs			κρουομενώτερος krouomenṓteros			κρουομενώτᾰτος krouomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.