συγκρούω

Ancient Greek

Alternative forms

ξυγκρούω (xunkroúō) — Old Attic

Etymology

From συν- (sun-) +‎ κρούω (kroúō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.krǔː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈkru.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋˈɡru.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋˈɡru.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋˈɡru.o/

Verb

συγκρούω • (sunkroúō)

(transitive) to strike together
(transitive) to bring into collision
(intransitive) to clash together, come into collision

Inflection

Present: συγκρούω, συγκρούομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκρούω	συγκρούεις	συγκρούει	συγκρούετον	συγκρούετον	συγκρούομεν	συγκρούετε	συγκρούουσῐ(ν)
	subjunctive	συγκρούω	συγκρούῃς	συγκρούῃ	συγκρούητον	συγκρούητον	συγκρούωμεν	συγκρούητε	συγκρούωσῐ(ν)
	optative	συγκρούοιμῐ	συγκρούοις	συγκρούοι	συγκρούοιτον	συγκρουοίτην	συγκρούοιμεν	συγκρούοιτε	συγκρούοιεν
	imperative		σύγκρουε	συγκρουέτω	συγκρούετον	συγκρουέτων		συγκρούετε	συγκρουόντων
middle/ passive	indicative	συγκρούομαι	συγκρούῃ / συγκρούει	συγκρούεται	συγκρούεσθον	συγκρούεσθον	συγκρουόμεθᾰ	συγκρούεσθε	συγκρούονται
	subjunctive	συγκρούωμαι	συγκρούῃ	συγκρούηται	συγκρούησθον	συγκρούησθον	συγκρουώμεθᾰ	συγκρούησθε	συγκρούωνται
	optative	συγκρουοίμην	συγκρούοιο	συγκρούοιτο	συγκρούοισθον	συγκρουοίσθην	συγκρουοίμεθᾰ	συγκρούοισθε	συγκρούοιντο
	imperative		συγκρούου	συγκρουέσθω	συγκρούεσθον	συγκρουέσθων		συγκρούεσθε	συγκρουέσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγκρούειν				συγκρούεσθαι
participle	m	συγκρούων				συγκρουόμενος
	f	συγκρούουσᾰ				συγκρουομένη
	n	συγκροῦον				συγκρουόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: σῠνέκρουον, σῠνεκρουόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνέκρουον	σῠνέκρουες	σῠνέκρουε(ν)	σῠνεκρούετον	σῠνεκρουέτην	σῠνεκρούομεν	σῠνεκρούετε	σῠνέκρουον
middle/ passive	indicative	σῠνεκρουόμην	σῠνεκρούου	σῠνεκρούετο	σῠνεκρούεσθον	σῠνεκρουέσθην	σῠνεκρουόμεθᾰ	σῠνεκρούεσθε	σῠνεκρούοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: συγκρούσω, συγκρούσομαι, συγκρουσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκρούσω	συγκρούσεις	συγκρούσει	συγκρούσετον	συγκρούσετον	συγκρούσομεν	συγκρούσετε	συγκρούσουσῐ(ν)
active	optative	συγκρούσοιμῐ	συγκρούσοις	συγκρούσοι	συγκρούσοιτον	συγκρουσοίτην	συγκρούσοιμεν	συγκρούσοιτε	συγκρούσοιεν
middle	indicative	συγκρούσομαι	συγκρούσῃ / συγκρούσει	συγκρούσεται	συγκρούσεσθον	συγκρούσεσθον	συγκρουσόμεθᾰ	συγκρούσεσθε	συγκρούσονται
middle	optative	συγκρουσοίμην	συγκρούσοιο	συγκρούσοιτο	συγκρούσοισθον	συγκρουσοίσθην	συγκρουσοίμεθᾰ	συγκρούσοισθε	συγκρούσοιντο
passive	indicative	συγκρουσθήσομαι	συγκρουσθήσῃ	συγκρουσθήσεται	συγκρουσθήσεσθον	συγκρουσθήσεσθον	συγκρουσθησόμεθᾰ	συγκρουσθήσεσθε	συγκρουσθήσονται
passive	optative	συγκρουσθησοίμην	συγκρουσθήσοιο	συγκρουσθήσοιτο	συγκρουσθήσοισθον	συγκρουσθησοίσθην	συγκρουσθησοίμεθᾰ	συγκρουσθήσοισθε	συγκρουσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		συγκρούσειν			συγκρούσεσθαι		συγκρουσθήσεσθαι
participle	m	συγκρούσων			συγκρουσόμενος		συγκρουσθησόμενος
	f	συγκρούσουσᾰ			συγκρουσομένη		συγκρουσθησομένη
	n	συγκροῦσον			συγκρουσόμενον		συγκρουσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: σῠνέκρουσᾰ, σῠνεκρουσᾰ́μην, σῠνεκρούσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνέκρουσᾰ	σῠνέκρουσᾰς	σῠνέκρουσε(ν)	σῠνεκρούσᾰτον	σῠνεκρουσᾰ́την	σῠνεκρούσᾰμεν	σῠνεκρούσᾰτε	σῠνέκρουσᾰν
	subjunctive	συγκρούσω	συγκρούσῃς	συγκρούσῃ	συγκρούσητον	συγκρούσητον	συγκρούσωμεν	συγκρούσητε	συγκρούσωσῐ(ν)
	optative	συγκρούσαιμῐ	συγκρούσειᾰς / συγκρούσαις	συγκρούσειε(ν) / συγκρούσαι	συγκρούσαιτον	συγκρουσαίτην	συγκρούσαιμεν	συγκρούσαιτε	συγκρούσειᾰν / συγκρούσαιεν
	imperative		σύγκρουσον	συγκρουσᾰ́τω	συγκρούσᾰτον	συγκρουσᾰ́των		συγκρούσᾰτε	συγκρουσᾰ́ντων
middle	indicative	σῠνεκρουσᾰ́μην	σῠνεκρούσω	σῠνεκρούσᾰτο	σῠνεκρούσᾰσθον	σῠνεκρουσᾰ́σθην	σῠνεκρουσᾰ́μεθᾰ	σῠνεκρούσᾰσθε	σῠνεκρούσᾰντο
	subjunctive	συγκρούσωμαι	συγκρούσῃ	συγκρούσηται	συγκρούσησθον	συγκρούσησθον	συγκρουσώμεθᾰ	συγκρούσησθε	συγκρούσωνται
	optative	συγκρουσαίμην	συγκρούσαιο	συγκρούσαιτο	συγκρούσαισθον	συγκρουσαίσθην	συγκρουσαίμεθᾰ	συγκρούσαισθε	συγκρούσαιντο
	imperative		σύγκρουσαι	συγκρουσᾰ́σθω	συγκρούσᾰσθον	συγκρουσᾰ́σθων		συγκρούσᾰσθε	συγκρουσᾰ́σθων
passive	indicative	σῠνεκρούσθην	σῠνεκρούσθης	σῠνεκρούσθη	σῠνεκρούσθητον	σῠνεκρουσθήτην	σῠνεκρούσθημεν	σῠνεκρούσθητε	σῠνεκρούσθησᾰν
	subjunctive	συγκρουσθῶ	συγκρουσθῇς	συγκρουσθῇ	συγκρουσθῆτον	συγκρουσθῆτον	συγκρουσθῶμεν	συγκρουσθῆτε	συγκρουσθῶσῐ(ν)
	optative	συγκρουσθείην	συγκρουσθείης	συγκρουσθείη	συγκρουσθεῖτον / συγκρουσθείητον	συγκρουσθείτην / συγκρουσθειήτην	συγκρουσθεῖμεν / συγκρουσθείημεν	συγκρουσθεῖτε / συγκρουσθείητε	συγκρουσθεῖεν / συγκρουσθείησᾰν
	imperative		συγκρούσθητῐ	συγκρουσθήτω	συγκρούσθητον	συγκρουσθήτων		συγκρούσθητε	συγκρουσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		συγκροῦσαι			συγκρούσᾰσθαι		συγκρουσθῆναι
participle	m	συγκρούσᾱς			συγκρουσᾰ́μενος		συγκρουσθείς
	f	συγκρούσᾱσᾰ			συγκρουσᾰμένη		συγκρουσθεῖσᾰ
	n	συγκροῦσᾰν			συγκρουσᾰ́μενον		συγκρουσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: συγκέκρουκᾰ, συγκέκρουμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκέκρουκᾰ	συγκέκρουκᾰς	συγκέκρουκε(ν)	συγκεκρούκᾰτον	συγκεκρούκᾰτον	συγκεκρούκᾰμεν	συγκεκρούκᾰτε	συγκεκρούκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συγκεκρούκω	συγκεκρούκῃς	συγκεκρούκῃ	συγκεκρούκητον	συγκεκρούκητον	συγκεκρούκωμεν	συγκεκρούκητε	συγκεκρούκωσῐ(ν)
	optative	συγκεκρούκοιμῐ / συγκεκρουκοίην	συγκεκρούκοις / συγκεκρουκοίης	συγκεκρούκοι / συγκεκρουκοίη	συγκεκρούκοιτον	συγκεκρουκοίτην	συγκεκρούκοιμεν	συγκεκρούκοιτε	συγκεκρούκοιεν
	imperative		συγκέκρουκε	συγκεκρουκέτω	συγκεκρούκετον	συγκεκρουκέτων		συγκεκρούκετε	συγκεκρουκόντων
middle/ passive	indicative	συγκέκρουμαι	συγκέκρουσαι	συγκέκρουται	συγκέκρουσθον	συγκέκρουσθον	συγκεκρούμεθᾰ	συγκέκρουσθε	συγκέκρουνται
	subjunctive	συγκεκρουμένος ὦ	συγκεκρουμένος ᾖς	συγκεκρουμένος ᾖ	συγκεκρουμένω ἦτον	συγκεκρουμένω ἦτον	συγκεκρουμένοι ὦμεν	συγκεκρουμένοι ἦτε	συγκεκρουμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	συγκεκρουμένος εἴην	συγκεκρουμένος εἴης	συγκεκρουμένος εἴη	συγκεκρουμένω εἴητον / εἶτον	συγκεκρουμένω εἰήτην / εἴτην	συγκεκρουμένοι εἴημεν / εἶμεν	συγκεκρουμένοι εἴητε / εἶτε	συγκεκρουμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		συγκέκρουσο	συγκεκρούσθω	συγκέκρουσθον	συγκεκρούσθων		συγκέκρουσθε	συγκεκρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγκεκρουκέναι				συγκεκροῦσθαι
participle	m	συγκεκρουκώς				συγκεκρουμένος
	f	συγκεκρουκυῖᾰ				συγκεκρουμένη
	n	συγκεκρουκός				συγκεκρουμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: συγκεκρούκειν / συγκεκρούκη, συγκεκρούσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκεκρούκειν / συγκεκρούκη	συγκεκρούκεις / συγκεκρούκης	συγκεκρούκει(ν)	συγκεκρούκετον	συγκεκρουκέτην	συγκεκρούκεμεν	συγκεκρούκετε	συγκεκρούκεσᾰν
middle/ passive	indicative	συγκεκρούσμην	συγκέκρουσο	συγκέκρουστο	συγκέκρουσθον	συγκεκρούσθην	συγκεκρούσμεθᾰ	συγκέκρουσθε	συγκεκρούσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: συγκρούομαι (sygkroúomai)