ξυγκρούω

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

ξυγκρούω • (xunkroúō)

  1. Old Attic form of συγκρούω (sunkroúō, “to strike together”)

Inflection

   Present: ξυγκρούω, ξυγκρούομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγκρούω ξυγκρούεις ξυγκρούει ξυγκρούετον ξυγκρούετον ξυγκρούομεν ξυγκρούετε ξυγκρούουσῐ(ν)
subjunctive ξυγκρούω ξυγκρούῃς ξυγκρούῃ ξυγκρούητον ξυγκρούητον ξυγκρούωμεν ξυγκρούητε ξυγκρούωσῐ(ν)
optative ξυγκρούοιμῐ ξυγκρούοις ξυγκρούοι ξυγκρούοιτον ξυγκρουοίτην ξυγκρούοιμεν ξυγκρούοιτε ξυγκρούοιεν
imperative   ξύγκρουε ξυγκρουέτω ξυγκρούετον ξυγκρουέτων   ξυγκρούετε ξυγκρουόντων
middle/
passive 		indicative ξυγκρούομαι ξυγκρούῃ,
ξυγκρούει 		ξυγκρούεται ξυγκρούεσθον ξυγκρούεσθον ξυγκρουόμεθᾰ ξυγκρούεσθε ξυγκρούονται
subjunctive ξυγκρούωμαι ξυγκρούῃ ξυγκρούηται ξυγκρούησθον ξυγκρούησθον ξυγκρουώμεθᾰ ξυγκρούησθε ξυγκρούωνται
optative ξυγκρουοίμην ξυγκρούοιο ξυγκρούοιτο ξυγκρούοισθον ξυγκρουοίσθην ξυγκρουοίμεθᾰ ξυγκρούοισθε ξυγκρούοιντο
imperative   ξυγκρούου ξυγκρουέσθω ξυγκρούεσθον ξυγκρουέσθων   ξυγκρούεσθε ξυγκρουέσθων
active middle/passive
infinitive ξυγκρούειν ξυγκρούεσθαι
participle m ξυγκρούων ξυγκρουόμενος
f ξυγκρούουσᾰ ξυγκρουομένη
n ξυγκροῦον ξυγκρουόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ξῠνέκρουον, ξῠνεκρουόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξῠνέκρουον ξῠνέκρουες ξῠνέκρουε(ν) ξῠνεκρούετον ξῠνεκρουέτην ξῠνεκρούομεν ξῠνεκρούετε ξῠνέκρουον
middle/
passive 		indicative ξῠνεκρουόμην ξῠνεκρούου ξῠνεκρούετο ξῠνεκρούεσθον ξῠνεκρουέσθην ξῠνεκρουόμεθᾰ ξῠνεκρούεσθε ξῠνεκρούοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ξυγκρούσω, ξυγκρούσομαι, ξυγκρουσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγκρούσω ξυγκρούσεις ξυγκρούσει ξυγκρούσετον ξυγκρούσετον ξυγκρούσομεν ξυγκρούσετε ξυγκρούσουσῐ(ν)
optative ξυγκρούσοιμῐ ξυγκρούσοις ξυγκρούσοι ξυγκρούσοιτον ξυγκρουσοίτην ξυγκρούσοιμεν ξυγκρούσοιτε ξυγκρούσοιεν
middle indicative ξυγκρούσομαι ξυγκρούσῃ,
ξυγκρούσει 		ξυγκρούσεται ξυγκρούσεσθον ξυγκρούσεσθον ξυγκρουσόμεθᾰ ξυγκρούσεσθε ξυγκρούσονται
optative ξυγκρουσοίμην ξυγκρούσοιο ξυγκρούσοιτο ξυγκρούσοισθον ξυγκρουσοίσθην ξυγκρουσοίμεθᾰ ξυγκρούσοισθε ξυγκρούσοιντο
passive indicative ξυγκρουσθήσομαι ξυγκρουσθήσῃ ξυγκρουσθήσεται ξυγκρουσθήσεσθον ξυγκρουσθήσεσθον ξυγκρουσθησόμεθᾰ ξυγκρουσθήσεσθε ξυγκρουσθήσονται
optative ξυγκρουσθησοίμην ξυγκρουσθήσοιο ξυγκρουσθήσοιτο ξυγκρουσθήσοισθον ξυγκρουσθησοίσθην ξυγκρουσθησοίμεθᾰ ξυγκρουσθήσοισθε ξυγκρουσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ξυγκρούσειν ξυγκρούσεσθαι ξυγκρουσθήσεσθαι
participle m ξυγκρούσων ξυγκρουσόμενος ξυγκρουσθησόμενος
f ξυγκρούσουσᾰ ξυγκρουσομένη ξυγκρουσθησομένη
n ξυγκροῦσον ξυγκρουσόμενον ξυγκρουσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ξῠνέκρουσᾰ, ξῠνεκρουσᾰ́μην, ξῠνεκρούσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξῠνέκρουσᾰ ξῠνέκρουσᾰς ξῠνέκρουσε(ν) ξῠνεκρούσᾰτον ξῠνεκρουσᾰ́την ξῠνεκρούσᾰμεν ξῠνεκρούσᾰτε ξῠνέκρουσᾰν
subjunctive ξυγκρούσω ξυγκρούσῃς ξυγκρούσῃ ξυγκρούσητον ξυγκρούσητον ξυγκρούσωμεν ξυγκρούσητε ξυγκρούσωσῐ(ν)
optative ξυγκρούσαιμῐ ξυγκρούσειᾰς,
ξυγκρούσαις 		ξυγκρούσειε(ν),
ξυγκρούσαι 		ξυγκρούσαιτον ξυγκρουσαίτην ξυγκρούσαιμεν ξυγκρούσαιτε ξυγκρούσειᾰν,
ξυγκρούσαιεν
imperative   ξύγκρουσον ξυγκρουσᾰ́τω ξυγκρούσᾰτον ξυγκρουσᾰ́των   ξυγκρούσᾰτε ξυγκρουσᾰ́ντων
middle indicative ξῠνεκρουσᾰ́μην ξῠνεκρούσω ξῠνεκρούσᾰτο ξῠνεκρούσᾰσθον ξῠνεκρουσᾰ́σθην ξῠνεκρουσᾰ́μεθᾰ ξῠνεκρούσᾰσθε ξῠνεκρούσᾰντο
subjunctive ξυγκρούσωμαι ξυγκρούσῃ ξυγκρούσηται ξυγκρούσησθον ξυγκρούσησθον ξυγκρουσώμεθᾰ ξυγκρούσησθε ξυγκρούσωνται
optative ξυγκρουσαίμην ξυγκρούσαιο ξυγκρούσαιτο ξυγκρούσαισθον ξυγκρουσαίσθην ξυγκρουσαίμεθᾰ ξυγκρούσαισθε ξυγκρούσαιντο
imperative   ξύγκρουσαι ξυγκρουσᾰ́σθω ξυγκρούσᾰσθον ξυγκρουσᾰ́σθων   ξυγκρούσᾰσθε ξυγκρουσᾰ́σθων
passive indicative ξῠνεκρούσθην ξῠνεκρούσθης ξῠνεκρούσθη ξῠνεκρούσθητον ξῠνεκρουσθήτην ξῠνεκρούσθημεν ξῠνεκρούσθητε ξῠνεκρούσθησᾰν
subjunctive ξυγκρουσθῶ ξυγκρουσθῇς ξυγκρουσθῇ ξυγκρουσθῆτον ξυγκρουσθῆτον ξυγκρουσθῶμεν ξυγκρουσθῆτε ξυγκρουσθῶσῐ(ν)
optative ξυγκρουσθείην ξυγκρουσθείης ξυγκρουσθείη ξυγκρουσθεῖτον,
ξυγκρουσθείητον 		ξυγκρουσθείτην,
ξυγκρουσθειήτην 		ξυγκρουσθεῖμεν,
ξυγκρουσθείημεν 		ξυγκρουσθεῖτε,
ξυγκρουσθείητε 		ξυγκρουσθεῖεν,
ξυγκρουσθείησᾰν
imperative   ξυγκρούσθητῐ ξυγκρουσθήτω ξυγκρούσθητον ξυγκρουσθήτων   ξυγκρούσθητε ξυγκρουσθέντων
active middle passive
infinitive ξυγκροῦσαι ξυγκρούσᾰσθαι ξυγκρουσθῆναι
participle m ξυγκρούσᾱς ξυγκρουσᾰ́μενος ξυγκρουσθείς
f ξυγκρούσᾱσᾰ ξυγκρουσᾰμένη ξυγκρουσθεῖσᾰ
n ξυγκροῦσᾰν ξυγκρουσᾰ́μενον ξυγκρουσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ξυγκέκρουκᾰ, ξυγκέκρουμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγκέκρουκᾰ ξυγκέκρουκᾰς ξυγκέκρουκε(ν) ξυγκεκρούκᾰτον ξυγκεκρούκᾰτον ξυγκεκρούκᾰμεν ξυγκεκρούκᾰτε ξυγκεκρούκᾱσῐ(ν)
subjunctive ξυγκεκρούκω ξυγκεκρούκῃς ξυγκεκρούκῃ ξυγκεκρούκητον ξυγκεκρούκητον ξυγκεκρούκωμεν ξυγκεκρούκητε ξυγκεκρούκωσῐ(ν)
optative ξυγκεκρούκοιμῐ,
ξυγκεκρουκοίην 		ξυγκεκρούκοις,
ξυγκεκρουκοίης 		ξυγκεκρούκοι,
ξυγκεκρουκοίη 		ξυγκεκρούκοιτον ξυγκεκρουκοίτην ξυγκεκρούκοιμεν ξυγκεκρούκοιτε ξυγκεκρούκοιεν
imperative   ξυγκέκρουκε ξυγκεκρουκέτω ξυγκεκρούκετον ξυγκεκρουκέτων   ξυγκεκρούκετε ξυγκεκρουκόντων
middle/
passive 		indicative ξυγκέκρουμαι ξυγκέκρουσαι ξυγκέκρουται ξυγκέκρουσθον ξυγκέκρουσθον ξυγκεκρούμεθᾰ ξυγκέκρουσθε ξυγκέκρουνται
subjunctive ξυγκεκρουμένος ὦ ξυγκεκρουμένος ᾖς ξυγκεκρουμένος ᾖ ξυγκεκρουμένω ἦτον ξυγκεκρουμένω ἦτον ξυγκεκρουμένοι ὦμεν ξυγκεκρουμένοι ἦτε ξυγκεκρουμένοι ὦσῐ(ν)
optative ξυγκεκρουμένος εἴην ξυγκεκρουμένος εἴης ξυγκεκρουμένος εἴη ξυγκεκρουμένω εἴητον/εἶτον ξυγκεκρουμένω εἰήτην/εἴτην ξυγκεκρουμένοι εἴημεν/εἶμεν ξυγκεκρουμένοι εἴητε/εἶτε ξυγκεκρουμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ξυγκέκρουσο ξυγκεκρούσθω ξυγκέκρουσθον ξυγκεκρούσθων   ξυγκέκρουσθε ξυγκεκρούσθων
active middle/passive
infinitive ξυγκεκρουκέναι ξυγκεκροῦσθαι
participle m ξυγκεκρουκώς ξυγκεκρουμένος
f ξυγκεκρουκυῖᾰ ξυγκεκρουμένη
n ξυγκεκρουκός ξυγκεκρουμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ξυγκεκρούκειν, ξυγκεκρούσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγκεκρούκειν,
ξυγκεκρούκη 		ξυγκεκρούκεις,
ξυγκεκρούκης 		ξυγκεκρούκει(ν) ξυγκεκρούκετον ξυγκεκρουκέτην ξυγκεκρούκεμεν ξυγκεκρούκετε ξυγκεκρούκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ξυγκεκρούσμην ξυγκέκρουσο ξυγκέκρουστο ξυγκέκρουσθον ξυγκεκρούσθην ξυγκεκρούσμεθᾰ ξυγκέκρουσθε ξυγκεκρούσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.