συγκρουόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kruˈo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.nos/

Participle

συγκρουόμενος • (sunkrouómenos) m (feminine συγκρουομένη, neuter συγκρουόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of συγκρούω (sunkroúō)

Declension

First and second declension of σῠγκρουόμενος; σῠγκρουομένη; σῠγκρουόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σῠγκρουόμενος sŭnkrouómenos	σῠγκρουομένη sŭnkrouoménē	σῠγκρουόμενον sŭnkrouómenon	σῠγκρουομένω sŭnkrouoménō	σῠγκρουομένᾱ sŭnkrouoménā	σῠγκρουομένω sŭnkrouoménō	σῠγκρουόμενοι sŭnkrouómenoi	σῠγκρουόμεναι sŭnkrouómenai	σῠγκρουόμενᾰ sŭnkrouómenă
Genitive	σῠγκρουομένου sŭnkrouoménou	σῠγκρουομένης sŭnkrouoménēs	σῠγκρουομένου sŭnkrouoménou	σῠγκρουομένοιν sŭnkrouoménoin	σῠγκρουομέναιν sŭnkrouoménain	σῠγκρουομένοιν sŭnkrouoménoin	σῠγκρουομένων sŭnkrouoménōn	σῠγκρουομένων sŭnkrouoménōn	σῠγκρουομένων sŭnkrouoménōn
Dative	σῠγκρουομένῳ sŭnkrouoménōi	σῠγκρουομένῃ sŭnkrouoménēi	σῠγκρουομένῳ sŭnkrouoménōi	σῠγκρουομένοιν sŭnkrouoménoin	σῠγκρουομέναιν sŭnkrouoménain	σῠγκρουομένοιν sŭnkrouoménoin	σῠγκρουομένοις sŭnkrouoménois	σῠγκρουομέναις sŭnkrouoménais	σῠγκρουομένοις sŭnkrouoménois
Accusative	σῠγκρουόμενον sŭnkrouómenon	σῠγκρουομένην sŭnkrouoménēn	σῠγκρουόμενον sŭnkrouómenon	σῠγκρουομένω sŭnkrouoménō	σῠγκρουομένᾱ sŭnkrouoménā	σῠγκρουομένω sŭnkrouoménō	σῠγκρουομένους sŭnkrouoménous	σῠγκρουομένᾱς sŭnkrouoménās	σῠγκρουόμενᾰ sŭnkrouómenă
Vocative	σῠγκρουόμενε sŭnkrouómene	σῠγκρουομένη sŭnkrouoménē	σῠγκρουόμενον sŭnkrouómenon	σῠγκρουομένω sŭnkrouoménō	σῠγκρουομένᾱ sŭnkrouoménā	σῠγκρουομένω sŭnkrouoménō	σῠγκρουόμενοι sŭnkrouómenoi	σῠγκρουόμεναι sŭnkrouómenai	σῠγκρουόμενᾰ sŭnkrouómenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Present participle of συγκρούομαι (sygkroúomai, “to collide, be in conflict”), a verb with no active forms.

Pronunciation

IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.nos/
Hyphenation: συ‧γκρου‧ό‧με‧νος

Participle

συγκρουόμενος • (sygkrouómenos) m (feminine συγκρουόμενη, neuter συγκρουόμενο)

Usage notes

συγκρουόμενα (neuter) substantivized (usually in plural): bumper cars, dodgems

Declension

Declension of συγκρουόμενος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγκρουόμενος (sygkrouómenos)	συγκρουόμενη (sygkrouómeni)	συγκρουόμενο (sygkrouómeno)	συγκρουόμενοι (sygkrouómenoi)	συγκρουόμενες (sygkrouómenes)	συγκρουόμενα (sygkrouómena)
genitive	συγκρουόμενου (sygkrouómenou)	συγκρουόμενης (sygkrouómenis)	συγκρουόμενου (sygkrouómenou)	συγκρουόμενων (sygkrouómenon)	συγκρουόμενων (sygkrouómenon)	συγκρουόμενων (sygkrouómenon)
accusative	συγκρουόμενο (sygkrouómeno)	συγκρουόμενη (sygkrouómeni)	συγκρουόμενο (sygkrouómeno)	συγκρουόμενους (sygkrouómenous)	συγκρουόμενες (sygkrouómenes)	συγκρουόμενα (sygkrouómena)
vocative	συγκρουόμενε (sygkrouómene)	συγκρουόμενη (sygkrouómeni)	συγκρουόμενο (sygkrouómeno)	συγκρουόμενοι (sygkrouómenoi)	συγκρουόμενες (sygkrouómenes)	συγκρουόμενα (sygkrouómena)

Related terms

αλληλοσυγκρουόμενος (allilosygkrouómenos, “colliding, conflicting with each other”, passive present participle)
συγκρούομαι (sygkroúomai, “to collide, conflict”)
σύγκρουση f (sýgkrousi, “conflict”)