συγκρουομένω

See also: συγκρουομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kru.oˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡru.oˈme.no/

Participle

σῠγκρουομένω • (sŭnkrouoménō)

nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of σῠγκρουόμενος (sŭnkrouómenos)