συγκρουόμενον

See also: συγκρουόμενο

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kruˈo.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.non/

Participle

σῠγκρουόμενον • (sŭnkrouómenon)

accusative singular masculine of σῠγκρουόμενος (sŭnkrouómenos)
nominative/accusative/vocative singular neuter of σῠγκρουόμενος (sŭnkrouómenos)