αποκρούω
See also: ἀποκρούω
Greek
Etymology
From Ancient Greek ᾰ̓ποκρούω. For sense rebut arguments, semantic loan from French repousser.[1] Morphologically, from απο- (“counter-”) + κρούω (“strike”).
Pronunciation
- IPA(key): /apoˈkruo/
- Hyphenation: α‧πο‧κρού‧ω
Verb
αποκρούω • (apokroúo) (past απέκρουσα/απόκρουσα, passive αποκρούομαι)
Conjugation
αποκρούω αποκρούομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | αποκρούσω | αποκρούομαι | αποκρουστώ, {αποκρουσθώ}2 | |
| 2 sg | αποκρούεις | αποκρούσεις | αποκρούεσαι | αποκρουστείς, αποκρουσθείς |
| 3 sg | αποκρούει | αποκρούσει | αποκρούεται | αποκρουστεί, αποκρουσθεί |
| 1 pl | αποκρούουμε, [‑ομε] | αποκρούσουμε, [‑ομε] | αποκρουόμαστε | αποκρουστούμε, αποκρουσθούμε |
| 2 pl | αποκρούετε | αποκρούσετε | αποκρούεστε, αποκρουόσαστε | αποκρουστείτε, αποκρουσθείτε |
| 3 pl | αποκρούουν(ε) | αποκρούσουν(ε) | αποκρούονται | αποκρουστούν(ε), αποκρουσθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | απέκρουα | απέκρουσα, απόκρουσα1 | αποκρουόμουν(α) | αποκρούστηκα, {αποκρούσθηκα}2 |
| 2 sg | απέκρουες | απέκρουσες, απόκρουσες | αποκρουόσουν(α) | αποκρούστηκες, αποκρούσθηκες |
| 3 sg | απέκρουε | απέκρουσε, απόκρουσε | αποκρουόταν(ε) | αποκρούστηκε, αποκρούσθηκε |
| 1 pl | αποκρούαμε | αποκρούσαμε | αποκρουόμασταν, (‑όμαστε) | αποκρουστήκαμε, αποκρουσθήκαμε |
| 2 pl | αποκρούατε | αποκρούσατε | αποκρουόσασταν, (‑όσαστε) | αποκρουστήκατε, αποκρουσθήκατε |
| 3 pl | απέκρουαν, αποκρούαν(ε) | απέκρουσαν, αποκρούσαν(ε), απόκρουσαν | αποκρούονταν, (αποκρουόντουσαν) | αποκρούστηκαν, αποκρουστήκαν(ε), αποκρούσθηκαν, αποκρουσθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ➤ | θα αποκρούσω ➤ | θα αποκρούομαι ➤ | θα αποκρουστώ / αποκρουσθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αποκρούεις, … | θα αποκρούσεις, … | θα αποκρούεσαι, … | θα αποκρουστείς / αποκρουσθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αποκρούσει | έχω, έχεις, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αποκρούσει | είχα, είχες, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αποκρούσει | θα έχω, θα έχεις, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | απόκρουε | απόκρουσε | — | αποκρούσου |
| 2 pl | αποκρούετε | αποκρούστε | αποκρούεστε | αποκρουστείτε, αποκρουσθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | αποκρούοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αποκρούσει ➤ | — | ||
| Nonfinite form➤ | αποκρούσει | αποκρουστεί, αποκρουσθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. The second simple past forms, without internal augment, are less common. 2. Formal types with -σθ- are rarely used. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Synonyms
- (rebut): αντικρούω (antikroúo), ανασκευάζω (anaskevázo), αναιρώ (anairó)
Related terms
- απόκρουση f (apókrousi, “push back, rejection”)
- αποκρουστικός (apokroustikós, “repulsive”)
- and see: κρούω (kroúo, “I strike”)
References
- ^ αποκρούω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language