ἀνακρούω
See also: ανακρούω
Ancient Greek
Alternative forms
- ἀγκρούω (ankroúō) — poetic
Etymology
From ἀνα- (ana-) + κρούω (kroúō).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.na.krǔː.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /a.naˈkru.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /a.naˈkru.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /a.naˈkru.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /a.naˈkru.o/
Verb
ἀνακρούω • (anakroúō)
- to push back, stop short, check
- (middle voice) to put (a ship) astern
- (middle voice, figurative) to put back
- (music) to strike up
Conjugation
Present: ἀνακρούω, ἀνακρούομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνακρούω | ἀνακρούεις | ἀνακρούει | ἀνακρούετον | ἀνακρούετον | ἀνακρούομεν | ἀνακρούετε | ἀνακρούουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀνακρούω | ἀνακρούῃς | ἀνακρούῃ | ἀνακρούητον | ἀνακρούητον | ἀνακρούωμεν | ἀνακρούητε | ἀνακρούωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀνακρούοιμῐ | ἀνακρούοις | ἀνακρούοι | ἀνακρούοιτον | ἀνακρουοίτην | ἀνακρούοιμεν | ἀνακρούοιτε | ἀνακρούοιεν | |||||
| imperative | ἀνάκρουε | ἀνακρουέτω | ἀνακρούετον | ἀνακρουέτων | ἀνακρούετε | ἀνακρουόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀνακρούομαι | ἀνακρούῃ / ἀνακρούει | ἀνακρούεται | ἀνακρούεσθον | ἀνακρούεσθον | ἀνακρουόμεθᾰ | ἀνακρούεσθε | ἀνακρούονται | ||||
| subjunctive | ἀνακρούωμαι | ἀνακρούῃ | ἀνακρούηται | ἀνακρούησθον | ἀνακρούησθον | ἀνακρουώμεθᾰ | ἀνακρούησθε | ἀνακρούωνται | |||||
| optative | ἀνακρουοίμην | ἀνακρούοιο | ἀνακρούοιτο | ἀνακρούοισθον | ἀνακρουοίσθην | ἀνακρουοίμεθᾰ | ἀνακρούοισθε | ἀνακρούοιντο | |||||
| imperative | ἀνακρούου | ἀνακρουέσθω | ἀνακρούεσθον | ἀνακρουέσθων | ἀνακρούεσθε | ἀνακρουέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀνακρούειν | ἀνακρούεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀνακρούων | ἀνακρουόμενος | ||||||||||
| f | ἀνακρούουσᾰ | ἀνακρουομένη | |||||||||||
| n | ἀνακροῦον | ἀνακρουόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ἀνέκρουον, ἀνεκρουόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνέκρουον | ἀνέκρουες | ἀνέκρουε(ν) | ἀνεκρούετον | ἀνεκρουέτην | ἀνεκρούομεν | ἀνεκρούετε | ἀνέκρουον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἀνεκρουόμην | ἀνεκρούου | ἀνεκρούετο | ἀνεκρούεσθον | ἀνεκρουέσθην | ἀνεκρουόμεθᾰ | ἀνεκρούεσθε | ἀνεκρούοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνακρούεσκον | ἀνακρούεσκες | ἀνακρούεσκε(ν) | ἀνακρουέσκετον | ἀνακρουεσκέτην | ἀνακρουέσκομεν | ἀνακρουέσκετε | ἀνακρούεσκον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἀνακρουεσκόμην | ἀνακρουέσκου | ἀνακρουέσκετο | ἀνακρουέσκεσθον | ἀνακρουεσκέσθην | ἀνακρουεσκόμε(σ)θᾰ | ἀνακρουέσκεσθε | ἀνακρουέσκοντο | ||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: ἀνακρούσω, ἀνακρούσομαι, ἀνακρουσθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνακρούσω | ἀνακρούσεις | ἀνακρούσει | ἀνακρούσετον | ἀνακρούσετον | ἀνακρούσομεν | ἀνακρούσετε | ἀνακρούσουσῐ(ν) | ||||
| optative | ἀνακρούσοιμῐ | ἀνακρούσοις | ἀνακρούσοι | ἀνακρούσοιτον | ἀνακρουσοίτην | ἀνακρούσοιμεν | ἀνακρούσοιτε | ἀνακρούσοιεν | |||||
| middle | indicative | ἀνακρούσομαι | ἀνακρούσῃ / ἀνακρούσει | ἀνακρούσεται | ἀνακρούσεσθον | ἀνακρούσεσθον | ἀνακρουσόμεθᾰ | ἀνακρούσεσθε | ἀνακρούσονται | ||||
| optative | ἀνακρουσοίμην | ἀνακρούσοιο | ἀνακρούσοιτο | ἀνακρούσοισθον | ἀνακρουσοίσθην | ἀνακρουσοίμεθᾰ | ἀνακρούσοισθε | ἀνακρούσοιντο | |||||
| passive | indicative | ἀνακρουσθήσομαι | ἀνακρουσθήσῃ | ἀνακρουσθήσεται | ἀνακρουσθήσεσθον | ἀνακρουσθήσεσθον | ἀνακρουσθησόμεθᾰ | ἀνακρουσθήσεσθε | ἀνακρουσθήσονται | ||||
| optative | ἀνακρουσθησοίμην | ἀνακρουσθήσοιο | ἀνακρουσθήσοιτο | ἀνακρουσθήσοισθον | ἀνακρουσθησοίσθην | ἀνακρουσθησοίμεθᾰ | ἀνακρουσθήσοισθε | ἀνακρουσθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ἀνακρούσειν | ἀνακρούσεσθαι | ἀνακρουσθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | ἀνακρούσων | ἀνακρουσόμενος | ἀνακρουσθησόμενος | |||||||||
| f | ἀνακρούσουσᾰ | ἀνακρουσομένη | ἀνακρουσθησομένη | ||||||||||
| n | ἀνακροῦσον | ἀνακρουσόμενον | ἀνακρουσθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀνέκρουσᾰ | ἀνέκρουσᾰς | ἀνέκρουσε(ν) | ἀνεκρούσᾰτον | ἀνεκρουσᾰ́την | ἀνεκρούσᾰμεν | ἀνεκρούσᾰτε | ἀνέκρουσᾰν | ||||
| subjunctive | ἀνακρούσω | ἀνακρούσῃς | ἀνακρούσῃ | ἀνακρούσητον | ἀνακρούσητον | ἀνακρούσωμεν | ἀνακρούσητε | ἀνακρούσωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀνακρούσαιμῐ | ἀνακρούσειᾰς / ἀνακρούσαις | ἀνακρούσειε(ν) / ἀνακρούσαι | ἀνακρούσαιτον | ἀνακρουσαίτην | ἀνακρούσαιμεν | ἀνακρούσαιτε | ἀνακρούσειᾰν / ἀνακρούσαιεν | |||||
| imperative | ἀνάκρουσον | ἀνακρουσᾰ́τω | ἀνακρούσᾰτον | ἀνακρουσᾰ́των | ἀνακρούσᾰτε | ἀνακρουσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἀνεκρουσᾰ́μην | ἀνεκρούσω | ἀνεκρούσᾰτο | ἀνεκρούσᾰσθον | ἀνεκρουσᾰ́σθην | ἀνεκρουσᾰ́μεθᾰ | ἀνεκρούσᾰσθε | ἀνεκρούσᾰντο | ||||
| subjunctive | ἀνακρούσωμαι | ἀνακρούσῃ | ἀνακρούσηται | ἀνακρούσησθον | ἀνακρούσησθον | ἀνακρουσώμεθᾰ | ἀνακρούσησθε | ἀνακρούσωνται | |||||
| optative | ἀνακρουσαίμην | ἀνακρούσαιο | ἀνακρούσαιτο | ἀνακρούσαισθον | ἀνακρουσαίσθην | ἀνακρουσαίμεθᾰ | ἀνακρούσαισθε | ἀνακρούσαιντο | |||||
| imperative | ἀνάκρουσαι | ἀνακρουσᾰ́σθω | ἀνακρούσᾰσθον | ἀνακρουσᾰ́σθων | ἀνακρούσᾰσθε | ἀνακρουσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἀνεκρούσθην | ἀνεκρούσθης | ἀνεκρούσθη | ἀνεκρούσθητον | ἀνεκρουσθήτην | ἀνεκρούσθημεν | ἀνεκρούσθητε | ἀνεκρούσθησᾰν | ||||
| subjunctive | ἀνακρουσθῶ | ἀνακρουσθῇς | ἀνακρουσθῇ | ἀνακρουσθῆτον | ἀνακρουσθῆτον | ἀνακρουσθῶμεν | ἀνακρουσθῆτε | ἀνακρουσθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀνακρουσθείην | ἀνακρουσθείης | ἀνακρουσθείη | ἀνακρουσθεῖτον / ἀνακρουσθείητον | ἀνακρουσθείτην / ἀνακρουσθειήτην | ἀνακρουσθεῖμεν / ἀνακρουσθείημεν | ἀνακρουσθεῖτε / ἀνακρουσθείητε | ἀνακρουσθεῖεν / ἀνακρουσθείησᾰν | |||||
| imperative | ἀνακρούσθητῐ | ἀνακρουσθήτω | ἀνακρούσθητον | ἀνακρουσθήτων | ἀνακρούσθητε | ἀνακρουσθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ἀνακροῦσαι | ἀνακρούσᾰσθαι | ἀνακρουσθῆναι | ||||||||||
| participle | m | ἀνακρούσᾱς | ἀνακρουσᾰ́μενος | ἀνακρουσθείς | |||||||||
| f | ἀνακρούσᾱσᾰ | ἀνακρουσᾰμένη | ἀνακρουσθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | ἀνακροῦσᾰν | ἀνακρουσᾰ́μενον | ἀνακρουσθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Derived terms
- ἀνάκρουσις (anákrousis)
Descendants
- Greek: ανακρούω (anakroúo)
Further reading
- ἀνακρούω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀνακρούω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- ἀνακρούω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
- “ἀνακρούω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- back idem, page 57.