ανόητος
See also: ἀνόητος
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἀνόητος (anóētos), from ἀ- (a-) + νοητός (noētós).
Pronunciation
- IPA(key): /aˈno.i.tos/
- Hyphenation: α‧νό‧η‧τος
Adjective
ανόητος • (anóitos) m (feminine ανόητη, neuter ανόητο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανόητος (anóitos) | ανόητη (anóiti) | ανόητο (anóito) | ανόητοι (anóitoi) | ανόητες (anóites) | ανόητα (anóita) | |
| genitive | ανόητου (anóitou) | ανόητης (anóitis) | ανόητου (anóitou) | ανόητων (anóiton) | ανόητων (anóiton) | ανόητων (anóiton) | |
| accusative | ανόητο (anóito) | ανόητη (anóiti) | ανόητο (anóito) | ανόητους (anóitous) | ανόητες (anóites) | ανόητα (anóita) | |
| vocative | ανόητε (anóite) | ανόητη (anóiti) | ανόητο (anóito) | ανόητοι (anóitoi) | ανόητες (anóites) | ανόητα (anóita) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανόητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανόητος, etc.)
Synonyms
- άνους (ánous)
Related terms
- see: ανοησία f (anoïsía, “foolishness, stupidity”)