ανόμημα

Greek

Noun

ανόμημα • (anómima) n (plural ανομήματα)

  1. offence, transgression
  2. (Christianity) sin

Declension

Declension of ανόμημα
singular plural
nominative ανόμημα (anómima) ανομήματα (anomímata)
genitive ανομήματος (anomímatos) ανομημάτων (anomimáton)
accusative ανόμημα (anómima) ανομήματα (anomímata)
vocative ανόμημα (anómima) ανομήματα (anomímata)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.