αποτυχία
See also: ἀποτυχία
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἀποτυχία (apotukhía) from the verb ἀποτυγχάνω (apotunkhánō). By surface analysis, απο- (apo-) + τύχ(η) (tých(i)) + -ία (-ía). See the ancient τύχη f (túkhē, “luck”).
Pronunciation
- IPA(key): /a.po.tiˈçi.a/
- Hyphenation: α‧πο‧τυ‧χί‧α
Noun
αποτυχία • (apotychía) f (plural αποτυχίες)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αποτυχία (apotychía) | αποτυχίες (apotychíes) |
| genitive | αποτυχίας (apotychías) | αποτυχιών (apotychión) |
| accusative | αποτυχία (apotychía) | αποτυχίες (apotychíes) |
| vocative | αποτυχία (apotychía) | αποτυχίες (apotychíes) |
Antonyms
- επιτυχία f (epitychía, “success”)
Related terms
- αποτυχαίνω (apotychaíno, “to fail”), αποτυγχάνω (apotyncháno)
- αποτυχημένος (apotychiménos, “failed”, participle)
- ατυχία f (atychía, “misfortune”)
- επιτυχία f (epitychía, “success”)
- κακοτυχία f (kakotychía, “bad luck”)
- τυχερός (tycherós, “lucky”)
- and see: τύχη f (týchi, “luck”)