αἰθομένοιο

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.tʰo.mé.noi̯.o/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛ.tʰoˈme.ny.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛ.θoˈme.ny.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.θoˈme.ny.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.θoˈme.ni.o/

Participle

αἰθομένοιο • (aithoménoio)

(Epic) genitive masculine/neuter singular of αἰθόμενος (aithómenos)