αἰθόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.tʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈtʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈθo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈθo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈθo.me.nos/

Participle

αἰθόμενος • (aithómenos) m (feminine αἰθομένη, neuter αἰθόμενον); first/second declension

present middle participle of αἴθω (aíthō)

Declension

First and second declension of αἰθόμενος; αἰθομένη; αἰθόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	αἰθόμενος aithómenos	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō	αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómenă
Genitive	αἰθομένου aithoménou	αἰθομένης aithoménēs	αἰθομένου aithoménou	αἰθομένοιν aithoménoin	αἰθομέναιν aithoménain	αἰθομένοιν aithoménoin	αἰθομένων aithoménōn	αἰθομένων aithoménōn	αἰθομένων aithoménōn
Dative	αἰθομένῳ aithoménōi	αἰθομένῃ aithoménēi	αἰθομένῳ aithoménōi	αἰθομένοιν aithoménoin	αἰθομέναιν aithoménain	αἰθομένοιν aithoménoin	αἰθομένοις aithoménois	αἰθομέναις aithoménais	αἰθομένοις aithoménois
Accusative	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένην aithoménēn	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένους aithoménous	αἰθομένᾱς aithoménās	αἰθόμενᾰ aithómenă
Vocative	αἰθόμενε aithómene	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō	αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	αἰθομένως aithoménōs			αἰθομενώτερος aithomenṓteros			αἰθομενώτᾰτος aithomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of αἰθόμενος; αἰθομένη; αἰθόμενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	αἰθόμενος aithómenos	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō	αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómenă
Genitive	αἰθομένου / αἰθομενοῖο / αἰθομένοιο / αἰθομενόο / αἰθομένοο aithoménou / aithomenoîo / aithoménoio / aithomenóo / aithoménoo	αἰθομένης aithoménēs	αἰθομένου / αἰθομενοῖο / αἰθομένοιο / αἰθομενόο / αἰθομένοο aithoménou / aithomenoîo / aithoménoio / aithomenóo / aithoménoo	αἰθομένοιν / αἰθομένοιῐν aithoménoi(ĭ)n	αἰθομέναιν / αἰθομέναιῐν / αἰθομένῃῐν aithoménai(ĭ)n / aithoménēiĭn	αἰθομένοιν / αἰθομένοιῐν aithoménoi(ĭ)n	αἰθομένων aithoménōn	αἰθομενᾱ́ων / αἰθομενέ͜ων / αἰθομενῶν aithomenā́ōn / aithomené͜ōn / aithomenôn	αἰθομένων aithoménōn
Dative	αἰθομένῳ aithoménōi	αἰθομένῃ aithoménēi	αἰθομένῳ aithoménōi	αἰθομένοιν / αἰθομένοιῐν aithoménoi(ĭ)n	αἰθομέναιν / αἰθομέναιῐν / αἰθομένῃῐν aithoménai(ĭ)n / aithoménēiĭn	αἰθομένοιν / αἰθομένοιῐν aithoménoi(ĭ)n	αἰθομένοισῐ / αἰθομένοισῐν / αἰθομένοις aithoménoisĭ(n) / aithoménois	αἰθομένῃσῐ / αἰθομένῃσῐν / αἰθομένῃς / αἰθομέναις aithoménēisĭ(n) / aithoménēis / aithoménais	αἰθομένοισῐ / αἰθομένοισῐν / αἰθομένοις aithoménoisĭ(n) / aithoménois
Accusative	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένην aithoménēn	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένους aithoménous	αἰθομένᾱς aithoménās	αἰθόμενᾰ aithómenă
Vocative	αἰθόμενε aithómene	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō	αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	αἰθομένως aithoménōs			αἰθομενώτερος aithomenṓteros			αἰθομενώτᾰτος aithomenṓtătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.