αἰσθόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯s.tʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛsˈtʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛsˈθo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /esˈθo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /esˈθo.me.nos/

Participle

αἰσθόμενος • (aisthómenos) m (feminine αἰσθομένη, neuter αἰσθόμενον); first/second declension

aorist middle participle of αἰσθάνομαι (aisthánomai)

Declension

First and second declension of αἰσθόμενος; αἰσθομένη; αἰσθόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	αἰσθόμενος aisthómenos	αἰσθομένη aisthoménē	αἰσθόμενον aisthómenon	αἰσθομένω aisthoménō	αἰσθομένᾱ aisthoménā	αἰσθομένω aisthoménō	αἰσθόμενοι aisthómenoi	αἰσθόμεναι aisthómenai	αἰσθόμενᾰ aisthómenă
Genitive	αἰσθομένου aisthoménou	αἰσθομένης aisthoménēs	αἰσθομένου aisthoménou	αἰσθομένοιν aisthoménoin	αἰσθομέναιν aisthoménain	αἰσθομένοιν aisthoménoin	αἰσθομένων aisthoménōn	αἰσθομένων aisthoménōn	αἰσθομένων aisthoménōn
Dative	αἰσθομένῳ aisthoménōi	αἰσθομένῃ aisthoménēi	αἰσθομένῳ aisthoménōi	αἰσθομένοιν aisthoménoin	αἰσθομέναιν aisthoménain	αἰσθομένοιν aisthoménoin	αἰσθομένοις aisthoménois	αἰσθομέναις aisthoménais	αἰσθομένοις aisthoménois
Accusative	αἰσθόμενον aisthómenon	αἰσθομένην aisthoménēn	αἰσθόμενον aisthómenon	αἰσθομένω aisthoménō	αἰσθομένᾱ aisthoménā	αἰσθομένω aisthoménō	αἰσθομένους aisthoménous	αἰσθομένᾱς aisthoménās	αἰσθόμενᾰ aisthómenă
Vocative	αἰσθόμενε aisthómene	αἰσθομένη aisthoménē	αἰσθόμενον aisthómenon	αἰσθομένω aisthoménō	αἰσθομένᾱ aisthoménā	αἰσθομένω aisthoménō	αἰσθόμενοι aisthómenoi	αἰσθόμεναι aisthómenai	αἰσθόμενᾰ aisthómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	αἰσθομένως aisthoménōs			αἰσθομενώτερος aisthomenṓteros			αἰσθομενώτᾰτος aisthomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.