βέλτερος

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *bel- (“strong”) (perhaps via an unattested *βελτός (*beltós, “desired”), per Seiler) + -τερος (-teros). Cognates include Sanskrit बल (bala), Latin dēbilis, and Old Church Slavonic бол҄ии (bolʹii).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /bél.te.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈbel.te.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈβel.te.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈvel.te.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈvel.te.ros/

Adjective

βέλτερος • (bélteros) m (feminine βελτέρη, neuter βέλτερον); first/second declension

Epic form of βελτίων (beltíōn, “better”): comparative degree of ἀγαθός (agathós)

Declension

First and second declension of βέλτερος; βελτέρη; βέλτερον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	βέλτερος bélteros	βελτέρη beltérē	βέλτερον bélteron	βελτέρω beltérō	βελτέρᾱ beltérā	βελτέρω beltérō	βέλτεροι bélteroi	βέλτεραι bélterai	βέλτερᾰ bélteră
Genitive	βελτέρου / βελτεροῖο / βελτέροιο / βελτερόο / βελτέροο beltérou / belteroîo / beltéroio / belteróo / beltéroo	βελτέρης beltérēs	βελτέρου / βελτεροῖο / βελτέροιο / βελτερόο / βελτέροο beltérou / belteroîo / beltéroio / belteróo / beltéroo	βελτέροιν / βελτέροιῐν beltéroi(ĭ)n	βελτέραιν / βελτέραιῐν / βελτέρῃῐν beltérai(ĭ)n / beltérēiĭn	βελτέροιν / βελτέροιῐν beltéroi(ĭ)n	βελτέρων beltérōn	βελτερᾱ́ων / βελτερέ͜ων / βελτερῶν belterā́ōn / belteré͜ōn / belterôn	βελτέρων beltérōn
Dative	βελτέρῳ beltérōi	βελτέρῃ beltérēi	βελτέρῳ beltérōi	βελτέροιν / βελτέροιῐν beltéroi(ĭ)n	βελτέραιν / βελτέραιῐν / βελτέρῃῐν beltérai(ĭ)n / beltérēiĭn	βελτέροιν / βελτέροιῐν beltéroi(ĭ)n	βελτέροισῐ / βελτέροισῐν / βελτέροις beltéroisĭ(n) / beltérois	βελτέρῃσῐ / βελτέρῃσῐν / βελτέρῃς / βελτέραις beltérēisĭ(n) / beltérēis / beltérais	βελτέροισῐ / βελτέροισῐν / βελτέροις beltéroisĭ(n) / beltérois
Accusative	βέλτερον bélteron	βελτέρην beltérēn	βέλτερον bélteron	βελτέρω beltérō	βελτέρᾱ beltérā	βελτέρω beltérō	βελτέρους beltérous	βελτέρᾱς beltérās	βέλτερᾰ bélteră
Vocative	βέλτερε béltere	βελτέρη beltérē	βέλτερον bélteron	βελτέρω beltérō	βελτέρᾱ beltérā	βελτέρω beltérō	βέλτεροι bélteroi	βέλτεραι bélterai	βέλτερᾰ bélteră
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	βέλτερον bélteron			—			—
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Related terms

βέλτατος (béltatos) (superlative)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “βέλτερος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 210

[1] Beekes, Robert S. P. (2010) “βέλτερος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 210

[1]