βαθύνω

Ancient Greek

Etymology

From βᾰθῠ́ς (băthŭ́s, “deep, profound”).

Pronunciation

 

Verb

βᾰθῠ́νω • (băthŭ́nō)

  1. (of a torrent) to deepen, hollow out, dig
  2. (passive voice) to become deep, be deepened
  3. (mathematics) to add a third dimension
  4. (intransitive) to sink deep, crumble
  5. (figuratively) to go deeply into a subject

Inflection

   Present: βᾰθῠ́νω, βᾰθῠ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βᾰθῠ́νω βᾰθῠ́νεις βᾰθῠ́νει βᾰθῠ́νετον βᾰθῠ́νετον βᾰθῠ́νομεν βᾰθῠ́νετε βᾰθῠ́νουσῐ(ν)
subjunctive βᾰθῠ́νω βᾰθῠ́νῃς βᾰθῠ́νῃ βᾰθῠ́νητον βᾰθῠ́νητον βᾰθῠ́νωμεν βᾰθῠ́νητε βᾰθῠ́νωσῐ(ν)
optative βᾰθῠ́νοιμῐ βᾰθῠ́νοις βᾰθῠ́νοι βᾰθῠ́νοιτον βᾰθῠνοίτην βᾰθῠ́νοιμεν βᾰθῠ́νοιτε βᾰθῠ́νοιεν
imperative   βᾰ́θῠνε βᾰθῠνέτω βᾰθῠ́νετον βᾰθῠνέτων   βᾰθῠ́νετε βᾰθῠνόντων
middle/
passive 		indicative βᾰθῠ́νομαι βᾰθῠ́νῃ / βᾰθῠ́νει βᾰθῠ́νεται βᾰθῠ́νεσθον βᾰθῠ́νεσθον βᾰθῠνόμεθᾰ βᾰθῠ́νεσθε βᾰθῠ́νονται
subjunctive βᾰθῠ́νωμαι βᾰθῠ́νῃ βᾰθῠ́νηται βᾰθῠ́νησθον βᾰθῠ́νησθον βᾰθῠνώμεθᾰ βᾰθῠ́νησθε βᾰθῠ́νωνται
optative βᾰθῠνοίμην βᾰθῠ́νοιο βᾰθῠ́νοιτο βᾰθῠ́νοισθον βᾰθῠνοίσθην βᾰθῠνοίμεθᾰ βᾰθῠ́νοισθε βᾰθῠ́νοιντο
imperative   βᾰθῠ́νου βᾰθῠνέσθω βᾰθῠ́νεσθον βᾰθῠνέσθων   βᾰθῠ́νεσθε βᾰθῠνέσθων
active middle/passive
infinitive βᾰθῠ́νειν βᾰθῠ́νεσθαι
participle m βᾰθῠ́νων βᾰθῠνόμενος
f βᾰθῠ́νουσᾰ βᾰθῠνομένη
n βᾰθῠ́νον βᾰθῠνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐβᾰ́θῠνον, ἐβᾰθῠνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβᾰ́θῠνον ἐβᾰ́θῠνες ἐβᾰ́θῠνε(ν) ἐβᾰθῠ́νετον ἐβᾰθῠνέτην ἐβᾰθῠ́νομεν ἐβᾰθῠ́νετε ἐβᾰ́θῠνον
middle/
passive 		indicative ἐβᾰθῠνόμην ἐβᾰθῠ́νου ἐβᾰθῠ́νετο ἐβᾰθῠ́νεσθον ἐβᾰθῠνέσθην ἐβᾰθῠνόμεθᾰ ἐβᾰθῠ́νεσθε ἐβᾰθῠ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βᾰθῠνέω, βᾰθῠνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βᾰθῠνέω βᾰθῠνέεις βᾰθῠνέει βᾰθῠνέετον βᾰθῠνέετον βᾰθῠνέομεν βᾰθῠνέετε βᾰθῠνέουσῐ(ν)
optative βᾰθῠνέοιμῐ βᾰθῠνέοις βᾰθῠνέοι βᾰθῠνέοιτον βᾰθῠνεοίτην βᾰθῠνέοιμεν βᾰθῠνέοιτε βᾰθῠνέοιεν
middle indicative βᾰθῠνέομαι βᾰθῠνέῃ / βᾰθῠνέει βᾰθῠνέεται βᾰθῠνέεσθον βᾰθῠνέεσθον βᾰθῠνεόμεθᾰ βᾰθῠνέεσθε βᾰθῠνέονται
optative βᾰθῠνεοίμην βᾰθῠνέοιο βᾰθῠνέοιτο βᾰθῠνέοισθον βᾰθῠνεοίσθην βᾰθῠνεοίμεθᾰ βᾰθῠνέοισθε βᾰθῠνέοιντο
active middle
infinitive βᾰθῠνέειν βᾰθῠνέεσθαι
participle m βᾰθῠνέων βᾰθῠνεόμενος
f βᾰθῠνέουσᾰ βᾰθῠνεομένη
n βᾰθῠνέον βᾰθῠνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βᾰθῠνῶ, βᾰθῠνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βᾰθῠνῶ βᾰθῠνεῖς βᾰθῠνεῖ βᾰθῠνεῖτον βᾰθῠνεῖτον βᾰθῠνοῦμεν βᾰθῠνεῖτε βᾰθῠνοῦσῐ(ν)
optative βᾰθῠνοίην / βᾰθῠνοῖμῐ βᾰθῠνοίης / βᾰθῠνοῖς βᾰθῠνοίη / βᾰθῠνοῖ βᾰθῠνοῖτον / βᾰθῠνοίητον βᾰθῠνοίτην / βᾰθῠνοιήτην βᾰθῠνοῖμεν / βᾰθῠνοίημεν βᾰθῠνοῖτε / βᾰθῠνοίητε βᾰθῠνοῖεν / βᾰθῠνοίησᾰν
middle indicative βᾰθῠνοῦμαι βᾰθῠνῇ βᾰθῠνεῖται βᾰθῠνεῖσθον βᾰθῠνεῖσθον βᾰθῠνούμεθᾰ βᾰθῠνεῖσθε βᾰθῠνοῦνται
optative βᾰθῠνοίμην βᾰθῠνοῖο βᾰθῠνοῖτο βᾰθῠνοῖσθον βᾰθῠνοίσθην βᾰθῠνοίμεθᾰ βᾰθῠνοῖσθε βᾰθῠνοῖντο
active middle
infinitive βᾰθῠνεῖν βᾰθῠνεῖσθαι
participle m βᾰθῠνῶν βᾰθῠνούμενος
f βᾰθῠνοῦσᾰ βᾰθῠνουμένη
n βᾰθῠνοῦν βᾰθῠνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐβᾰ́θῡνᾰ, ἐβᾰθῡνᾰ́μην, ἐβᾰθῡ́νθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβᾰ́θῡνᾰ ἐβᾰ́θῡνᾰς ἐβᾰ́θῡνε(ν) ἐβᾰθῡ́νᾰτον ἐβᾰθῡνᾰ́την ἐβᾰθῡ́νᾰμεν ἐβᾰθῡ́νᾰτε ἐβᾰ́θῡνᾰν
subjunctive βᾰθῡ́νω βᾰθῡ́νῃς βᾰθῡ́νῃ βᾰθῡ́νητον βᾰθῡ́νητον βᾰθῡ́νωμεν βᾰθῡ́νητε βᾰθῡ́νωσῐ(ν)
optative βᾰθῡ́ναιμῐ βᾰθῡ́νειᾰς / βᾰθῡ́ναις βᾰθῡ́νειε(ν) / βᾰθῡ́ναι βᾰθῡ́ναιτον βᾰθῡναίτην βᾰθῡ́ναιμεν βᾰθῡ́ναιτε βᾰθῡ́νειᾰν / βᾰθῡ́ναιεν
imperative   βᾰ́θῡνον βᾰθῡνᾰ́τω βᾰθῡ́νᾰτον βᾰθῡνᾰ́των   βᾰθῡ́νᾰτε βᾰθῡνᾰ́ντων
middle indicative ἐβᾰθῡνᾰ́μην ἐβᾰθῡ́νω ἐβᾰθῡ́νᾰτο ἐβᾰθῡ́νᾰσθον ἐβᾰθῡνᾰ́σθην ἐβᾰθῡνᾰ́μεθᾰ ἐβᾰθῡ́νᾰσθε ἐβᾰθῡ́νᾰντο
subjunctive βᾰθῡ́νωμαι βᾰθῡ́νῃ βᾰθῡ́νηται βᾰθῡ́νησθον βᾰθῡ́νησθον βᾰθῡνώμεθᾰ βᾰθῡ́νησθε βᾰθῡ́νωνται
optative βᾰθῡναίμην βᾰθῡ́ναιο βᾰθῡ́ναιτο βᾰθῡ́ναισθον βᾰθῡναίσθην βᾰθῡναίμεθᾰ βᾰθῡ́ναισθε βᾰθῡ́ναιντο
imperative   βᾰ́θῡναι βᾰθῡνᾰ́σθω βᾰθῡ́νᾰσθον βᾰθῡνᾰ́σθων   βᾰθῡ́νᾰσθε βᾰθῡνᾰ́σθων
passive indicative ἐβᾰθῡ́νθην ἐβᾰθῡ́νθης ἐβᾰθῡ́νθη ἐβᾰθῡ́νθητον ἐβᾰθῡνθήτην ἐβᾰθῡ́νθημεν ἐβᾰθῡ́νθητε ἐβᾰθῡ́νθησᾰν
subjunctive βᾰθῡνθῶ βᾰθῡνθῇς βᾰθῡνθῇ βᾰθῡνθῆτον βᾰθῡνθῆτον βᾰθῡνθῶμεν βᾰθῡνθῆτε βᾰθῡνθῶσῐ(ν)
optative βᾰθῡνθείην βᾰθῡνθείης βᾰθῡνθείη βᾰθῡνθεῖτον / βᾰθῡνθείητον βᾰθῡνθείτην / βᾰθῡνθειήτην βᾰθῡνθεῖμεν / βᾰθῡνθείημεν βᾰθῡνθεῖτε / βᾰθῡνθείητε βᾰθῡνθεῖεν / βᾰθῡνθείησᾰν
imperative   βᾰθῡ́νθητῐ βᾰθῡνθήτω βᾰθῡ́νθητον βᾰθῡνθήτων   βᾰθῡ́νθητε βᾰθῡνθέντων
active middle passive
infinitive βᾰθῦναι βᾰθῡ́νᾰσθαι βᾰθῡνθῆναι
participle m βᾰθῡ́νᾱς βᾰθῡνᾰ́μενος βᾰθῡνθείς
f βᾰθῡ́νᾱσᾰ βᾰθῡνᾰμένη βᾰθῡνθεῖσᾰ
n βᾰθῦνᾰν βᾰθῡνᾰ́μενον βᾰθῡνθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: βεβᾱ́θῠγκᾰ, βεβᾰ́θῡσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βεβᾱ́θῠγκᾰ βεβᾱ́θῠγκᾰς βεβᾱ́θῠγκε(ν) βεβᾱθῠ́γκᾰτον βεβᾱθῠ́γκᾰτον βεβᾱθῠ́γκᾰμεν βεβᾱθῠ́γκᾰτε βεβᾱθῠ́γκᾱσῐ(ν)
subjunctive βεβᾱθῠ́γκω βεβᾱθῠ́γκῃς βεβᾱθῠ́γκῃ βεβᾱθῠ́γκητον βεβᾱθῠ́γκητον βεβᾱθῠ́γκωμεν βεβᾱθῠ́γκητε βεβᾱθῠ́γκωσῐ(ν)
optative βεβᾱθῠ́γκοιμῐ / βεβᾱθῠγκοίην βεβᾱθῠ́γκοις / βεβᾱθῠγκοίης βεβᾱθῠ́γκοι / βεβᾱθῠγκοίη βεβᾱθῠ́γκοιτον βεβᾱθῠγκοίτην βεβᾱθῠ́γκοιμεν βεβᾱθῠ́γκοιτε βεβᾱθῠ́γκοιεν
imperative   βεβᾱ́θῠγκε βεβᾱθῠγκέτω βεβᾱθῠ́γκετον βεβᾱθῠγκέτων   βεβᾱθῠ́γκετε βεβᾱθῠγκόντων
middle/
passive 		indicative βεβᾰ́θῡσμαι βεβᾰ́θῡσαι βεβᾰ́θῡσται βεβᾰ́θῡσθον βεβᾰ́θῡσθον βεβᾰθῡ́σμεθᾰ βεβᾰ́θῡσθε βεβᾰθῡ́σᾰται
subjunctive βεβᾰθῡσμένος ὦ βεβᾰθῡσμένος ᾖς βεβᾰθῡσμένος ᾖ βεβᾰθῡσμένω ἦτον βεβᾰθῡσμένω ἦτον βεβᾰθῡσμένοι ὦμεν βεβᾰθῡσμένοι ἦτε βεβᾰθῡσμένοι ὦσῐ(ν)
optative βεβᾰθῡσμένος εἴην βεβᾰθῡσμένος εἴης βεβᾰθῡσμένος εἴη βεβᾰθῡσμένω εἴητον / εἶτον βεβᾰθῡσμένω εἰήτην / εἴτην βεβᾰθῡσμένοι εἴημεν / εἶμεν βεβᾰθῡσμένοι εἴητε / εἶτε βεβᾰθῡσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   βεβᾰ́θῡσο βεβᾰθῡ́σθω βεβᾰ́θῡσθον βεβᾰθῡ́σθων   βεβᾰ́θῡσθε βεβᾰθῡ́σθων
active middle/passive
infinitive βεβᾱθῠγκέναι βεβᾰθῦσθαι
participle m βεβᾱθῠγκώς βεβᾰθῡσμένος
f βεβᾱθῠγκυῖᾰ βεβᾰθῡσμένη
n βεβᾱθῠγκός βεβᾰθῡσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.