βλαπτικός

Ancient Greek

Etymology

From βλαβ- (blab-), the stem of βλάπτω (bláptō, “to harm”), + -τῐκός (-tĭkós, verbal adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /blap.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /blap.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βlap.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vlap.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vlap.tiˈkos/

Adjective

βλᾰπτῐκός • (blăptĭkós) m (feminine βλᾰπτῐκή, neuter βλᾰπτῐκόν); first/second declension

Hurtful, mischievous
- 280 BCE – 220 BCE, Philo of Byzantium, Compendium of Mechanics 1.14
- 160 CE – 210 CE, Sextus Empiricus, Against the Mathematicians 6.4
1. Harmful [with genitive ‘to someone’]
  - 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 15.1.45
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Piety 99–100
adverb βλᾰπτῐκῶς (blăptĭkôs)
- 108 CE, Arrian, Discourses of Epictetus 3.23.4
- 90 CE – 168 CE, Ptolemy, Tetrabiblos 168

Inflection

First and second declension of βλᾰπτῐκός; βλᾰπτῐκή; βλᾰπτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	βλᾰπτῐκός blăptĭkós	βλᾰπτῐκή blăptĭkḗ	βλᾰπτῐκόν blăptĭkón	βλᾰπτῐκώ blăptĭkṓ	βλᾰπτῐκᾱ́ blăptĭkā́	βλᾰπτῐκώ blăptĭkṓ	βλᾰπτῐκοί blăptĭkoí	βλᾰπτῐκαί blăptĭkaí	βλᾰπτῐκᾰ́ blăptĭkắ
Genitive	βλᾰπτῐκοῦ blăptĭkoû	βλᾰπτῐκῆς blăptĭkês	βλᾰπτῐκοῦ blăptĭkoû	βλᾰπτῐκοῖν blăptĭkoîn	βλᾰπτῐκαῖν blăptĭkaîn	βλᾰπτῐκοῖν blăptĭkoîn	βλᾰπτῐκῶν blăptĭkôn	βλᾰπτῐκῶν blăptĭkôn	βλᾰπτῐκῶν blăptĭkôn
Dative	βλᾰπτῐκῷ blăptĭkōî	βλᾰπτῐκῇ blăptĭkēî	βλᾰπτῐκῷ blăptĭkōî	βλᾰπτῐκοῖν blăptĭkoîn	βλᾰπτῐκαῖν blăptĭkaîn	βλᾰπτῐκοῖν blăptĭkoîn	βλᾰπτῐκοῖς blăptĭkoîs	βλᾰπτῐκαῖς blăptĭkaîs	βλᾰπτῐκοῖς blăptĭkoîs
Accusative	βλᾰπτῐκόν blăptĭkón	βλᾰπτῐκήν blăptĭkḗn	βλᾰπτῐκόν blăptĭkón	βλᾰπτῐκώ blăptĭkṓ	βλᾰπτῐκᾱ́ blăptĭkā́	βλᾰπτῐκώ blăptĭkṓ	βλᾰπτῐκούς blăptĭkoús	βλᾰπτῐκᾱ́ς blăptĭkā́s	βλᾰπτῐκᾰ́ blăptĭkắ
Vocative	βλᾰπτῐκέ blăptĭké	βλᾰπτῐκή blăptĭkḗ	βλᾰπτῐκόν blăptĭkón	βλᾰπτῐκώ blăptĭkṓ	βλᾰπτῐκᾱ́ blăptĭkā́	βλᾰπτῐκώ blăptĭkṓ	βλᾰπτῐκοί blăptĭkoí	βλᾰπτῐκαί blăptĭkaí	βλᾰπτῐκᾰ́ blăptĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	βλᾰπτῐκῶς blăptĭkôs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Greek: βλαπτικός (vlaptikós) (learned)

References

“βλαπτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek βλαπτικός (blaptikós).^[1] By surface analysis, βλάπτω (vlápto) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

IPA^(key): /vla.ptiˈkos/
Hyphenation: βλα‧πτι‧κός

Adjective

βλαπτικός • (vlaptikós) m (feminine βλαπτική, neuter βλαπτικό)

harmful, deleterious
Synonyms: βλαβερός (vlaverós), επιβλαβής (epivlavís), επιζήμιος (epizímios)

Declension

Declension of βλαπτικός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	βλαπτικός (vlaptikós)	βλαπτική (vlaptikí)	βλαπτικό (vlaptikó)	βλαπτικοί (vlaptikoí)	βλαπτικές (vlaptikés)	βλαπτικά (vlaptiká)
genitive	βλαπτικού (vlaptikoú)	βλαπτικής (vlaptikís)	βλαπτικού (vlaptikoú)	βλαπτικών (vlaptikón)	βλαπτικών (vlaptikón)	βλαπτικών (vlaptikón)
accusative	βλαπτικό (vlaptikó)	βλαπτική (vlaptikí)	βλαπτικό (vlaptikó)	βλαπτικούς (vlaptikoús)	βλαπτικές (vlaptikés)	βλαπτικά (vlaptiká)
vocative	βλαπτικέ (vlaptiké)	βλαπτική (vlaptikí)	βλαπτικό (vlaptikó)	βλαπτικοί (vlaptikoí)	βλαπτικές (vlaptikés)	βλαπτικά (vlaptiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο βλαπτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο βλαπτικός, etc.)

Derived terms

βλαπτικά (vlaptiká, adverb)
βλαπτικότητα f (vlaptikótita)

Related terms

see: βλάπτω (vlápto)

References

^ βλαπτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] βλαπτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]