βλασφημέω

Ancient Greek

Etymology

βλάσφημος (blásphēmos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

βλασφημέω • (blasphēméō)

  1. to speak profanely of sacred things, blaspheme
  2. to speak ill of, defame, malign, slander

Inflection

   Present: βλασφημέω, βλασφημέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βλασφημέω βλασφημέεις βλασφημέει βλασφημέετον βλασφημέετον βλασφημέομεν βλασφημέετε βλασφημέουσῐ(ν)
subjunctive βλασφημέω βλασφημέῃς βλασφημέῃ βλασφημέητον βλασφημέητον βλασφημέωμεν βλασφημέητε βλασφημέωσῐ(ν)
optative βλασφημέοιμῐ βλασφημέοις βλασφημέοι βλασφημέοιτον βλασφημεοίτην βλασφημέοιμεν βλασφημέοιτε βλασφημέοιεν
imperative   βλασφήμεε βλασφημεέτω βλασφημέετον βλασφημεέτων   βλασφημέετε βλασφημεόντων
middle/
passive 		indicative βλασφημέομαι βλασφημέῃ / βλασφημέει βλασφημέεται βλασφημέεσθον βλασφημέεσθον βλασφημεόμεθᾰ βλασφημέεσθε βλασφημέονται
subjunctive βλασφημέωμαι βλασφημέῃ βλασφημέηται βλασφημέησθον βλασφημέησθον βλασφημεώμεθᾰ βλασφημέησθε βλασφημέωνται
optative βλασφημεοίμην βλασφημέοιο βλασφημέοιτο βλασφημέοισθον βλασφημεοίσθην βλασφημεοίμεθᾰ βλασφημέοισθε βλασφημέοιντο
imperative   βλασφημέου βλασφημεέσθω βλασφημέεσθον βλασφημεέσθων   βλασφημέεσθε βλασφημεέσθων
active middle/passive
infinitive βλασφημέειν βλασφημέεσθαι
participle m βλασφημέων βλασφημεόμενος
f βλασφημέουσᾰ βλασφημεομένη
n βλασφημέον βλασφημεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: βλασφημῶ, βλασφημοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βλασφημῶ βλασφημεῖς βλασφημεῖ βλασφημεῖτον βλασφημεῖτον βλασφημοῦμεν βλασφημεῖτε βλασφημοῦσῐ(ν)
subjunctive βλασφημῶ βλασφημῇς βλασφημῇ βλασφημῆτον βλασφημῆτον βλασφημῶμεν βλασφημῆτε βλασφημῶσῐ(ν)
optative βλασφημοίην / βλασφημοῖμῐ βλασφημοίης / βλασφημοῖς βλασφημοίη / βλασφημοῖ βλασφημοῖτον / βλασφημοίητον βλασφημοίτην / βλασφημοιήτην βλασφημοῖμεν / βλασφημοίημεν βλασφημοῖτε / βλασφημοίητε βλασφημοῖεν / βλασφημοίησᾰν
imperative   βλασφήμει βλασφημείτω βλασφημεῖτον βλασφημείτων   βλασφημεῖτε βλασφημούντων
middle/
passive 		indicative βλασφημοῦμαι βλασφημεῖ,
βλασφημῇ 		βλασφημεῖται βλασφημεῖσθον βλασφημεῖσθον βλασφημούμεθᾰ βλασφημεῖσθε βλασφημοῦνται
subjunctive βλασφημῶμαι βλασφημῇ βλασφημῆται βλασφημῆσθον βλασφημῆσθον βλασφημώμεθᾰ βλασφημῆσθε βλασφημῶνται
optative βλασφημοίμην βλασφημοῖο βλασφημοῖτο βλασφημοῖσθον βλασφημοίσθην βλασφημοίμεθᾰ βλασφημοῖσθε βλασφημοῖντο
imperative   βλασφημοῦ βλασφημείσθω βλασφημεῖσθον βλασφημείσθων   βλασφημεῖσθε βλασφημείσθων
active middle/passive
infinitive βλασφημεῖν βλασφημεῖσθαι
participle m βλασφημῶν βλασφημούμενος
f βλασφημοῦσᾰ βλασφημουμένη
n βλασφημοῦν βλασφημούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐβλασφήμεον, ἐβλασφημεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβλασφήμεον ἐβλασφήμεες ἐβλασφήμεε(ν) ἐβλασφημέετον ἐβλασφημεέτην ἐβλασφημέομεν ἐβλασφημέετε ἐβλασφήμεον
middle/
passive 		indicative ἐβλασφημεόμην ἐβλασφημέου ἐβλασφημέετο ἐβλασφημέεσθον ἐβλασφημεέσθην ἐβλασφημεόμεθᾰ ἐβλασφημέεσθε ἐβλασφημέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐβλασφήμουν, ἐβλασφημούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβλασφήμουν ἐβλασφήμεις ἐβλασφήμει ἐβλασφημεῖτον ἐβλασφημείτην ἐβλασφημοῦμεν ἐβλασφημεῖτε ἐβλασφήμουν
middle/
passive 		indicative ἐβλασφημούμην ἐβλασφημοῦ ἐβλασφημεῖτο ἐβλασφημεῖσθον ἐβλασφημείσθην ἐβλασφημούμεθᾰ ἐβλασφημεῖσθε ἐβλασφημοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βλασφημήσω, βλασφημήσομαι, βλασφημηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βλασφημήσω βλασφημήσεις βλασφημήσει βλασφημήσετον βλασφημήσετον βλασφημήσομεν βλασφημήσετε βλασφημήσουσῐ(ν)
optative βλασφημήσοιμῐ βλασφημήσοις βλασφημήσοι βλασφημήσοιτον βλασφημησοίτην βλασφημήσοιμεν βλασφημήσοιτε βλασφημήσοιεν
middle indicative βλασφημήσομαι βλασφημήσῃ / βλασφημήσει βλασφημήσεται βλασφημήσεσθον βλασφημήσεσθον βλασφημησόμεθᾰ βλασφημήσεσθε βλασφημήσονται
optative βλασφημησοίμην βλασφημήσοιο βλασφημήσοιτο βλασφημήσοισθον βλασφημησοίσθην βλασφημησοίμεθᾰ βλασφημήσοισθε βλασφημήσοιντο
passive indicative βλασφημηθήσομαι βλασφημηθήσῃ βλασφημηθήσεται βλασφημηθήσεσθον βλασφημηθήσεσθον βλασφημηθησόμεθᾰ βλασφημηθήσεσθε βλασφημηθήσονται
optative βλασφημηθησοίμην βλασφημηθήσοιο βλασφημηθήσοιτο βλασφημηθήσοισθον βλασφημηθησοίσθην βλασφημηθησοίμεθᾰ βλασφημηθήσοισθε βλασφημηθήσοιντο
active middle passive
infinitive βλασφημήσειν βλασφημήσεσθαι βλασφημηθήσεσθαι
participle m βλασφημήσων βλασφημησόμενος βλασφημηθησόμενος
f βλασφημήσουσᾰ βλασφημησομένη βλασφημηθησομένη
n βλασφημῆσον βλασφημησόμενον βλασφημηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐβλασφήμησᾰ, ἐβλασφημησᾰ́μην, ἐβλασφημήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβλασφήμησᾰ ἐβλασφήμησᾰς ἐβλασφήμησε(ν) ἐβλασφημήσᾰτον ἐβλασφημησᾰ́την ἐβλασφημήσᾰμεν ἐβλασφημήσᾰτε ἐβλασφήμησᾰν
subjunctive βλασφημήσω βλασφημήσῃς βλασφημήσῃ βλασφημήσητον βλασφημήσητον βλασφημήσωμεν βλασφημήσητε βλασφημήσωσῐ(ν)
optative βλασφημήσαιμῐ βλασφημήσειᾰς / βλασφημήσαις βλασφημήσειε(ν) / βλασφημήσαι βλασφημήσαιτον βλασφημησαίτην βλασφημήσαιμεν βλασφημήσαιτε βλασφημήσειᾰν / βλασφημήσαιεν
imperative   βλασφήμησον βλασφημησᾰ́τω βλασφημήσᾰτον βλασφημησᾰ́των   βλασφημήσᾰτε βλασφημησᾰ́ντων
middle indicative ἐβλασφημησᾰ́μην ἐβλασφημήσω ἐβλασφημήσᾰτο ἐβλασφημήσᾰσθον ἐβλασφημησᾰ́σθην ἐβλασφημησᾰ́μεθᾰ ἐβλασφημήσᾰσθε ἐβλασφημήσᾰντο
subjunctive βλασφημήσωμαι βλασφημήσῃ βλασφημήσηται βλασφημήσησθον βλασφημήσησθον βλασφημησώμεθᾰ βλασφημήσησθε βλασφημήσωνται
optative βλασφημησαίμην βλασφημήσαιο βλασφημήσαιτο βλασφημήσαισθον βλασφημησαίσθην βλασφημησαίμεθᾰ βλασφημήσαισθε βλασφημήσαιντο
imperative   βλασφήμησαι βλασφημησᾰ́σθω βλασφημήσᾰσθον βλασφημησᾰ́σθων   βλασφημήσᾰσθε βλασφημησᾰ́σθων
passive indicative ἐβλασφημήθην ἐβλασφημήθης ἐβλασφημήθη ἐβλασφημήθητον ἐβλασφημηθήτην ἐβλασφημήθημεν ἐβλασφημήθητε ἐβλασφημήθησᾰν
subjunctive βλασφημηθῶ βλασφημηθῇς βλασφημηθῇ βλασφημηθῆτον βλασφημηθῆτον βλασφημηθῶμεν βλασφημηθῆτε βλασφημηθῶσῐ(ν)
optative βλασφημηθείην βλασφημηθείης βλασφημηθείη βλασφημηθεῖτον / βλασφημηθείητον βλασφημηθείτην / βλασφημηθειήτην βλασφημηθεῖμεν / βλασφημηθείημεν βλασφημηθεῖτε / βλασφημηθείητε βλασφημηθεῖεν / βλασφημηθείησᾰν
imperative   βλασφημήθητῐ βλασφημηθήτω βλασφημήθητον βλασφημηθήτων   βλασφημήθητε βλασφημηθέντων
active middle passive
infinitive βλασφημῆσαι βλασφημήσᾰσθαι βλασφημηθῆναι
participle m βλασφημήσᾱς βλασφημησᾰ́μενος βλασφημηθείς
f βλασφημήσᾱσᾰ βλασφημησᾰμένη βλασφημηθεῖσᾰ
n βλασφημῆσᾰν βλασφημησᾰ́μενον βλασφημηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: βεβλασφήμηκᾰ, βεβλασφήμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βεβλασφήμηκᾰ βεβλασφήμηκᾰς βεβλασφήμηκε(ν) βεβλασφημήκᾰτον βεβλασφημήκᾰτον βεβλασφημήκᾰμεν βεβλασφημήκᾰτε βεβλασφημήκᾱσῐ(ν)
subjunctive βεβλασφημήκω βεβλασφημήκῃς βεβλασφημήκῃ βεβλασφημήκητον βεβλασφημήκητον βεβλασφημήκωμεν βεβλασφημήκητε βεβλασφημήκωσῐ(ν)
optative βεβλασφημήκοιμῐ / βεβλασφημηκοίην βεβλασφημήκοις / βεβλασφημηκοίης βεβλασφημήκοι / βεβλασφημηκοίη βεβλασφημήκοιτον βεβλασφημηκοίτην βεβλασφημήκοιμεν βεβλασφημήκοιτε βεβλασφημήκοιεν
imperative   βεβλασφήμηκε βεβλασφημηκέτω βεβλασφημήκετον βεβλασφημηκέτων   βεβλασφημήκετε βεβλασφημηκόντων
middle/
passive 		indicative βεβλασφήμημαι βεβλασφήμησαι βεβλασφήμηται βεβλασφήμησθον βεβλασφήμησθον βεβλασφημήμεθᾰ βεβλασφήμησθε βεβλασφήμηνται
subjunctive βεβλασφημημένος ὦ βεβλασφημημένος ᾖς βεβλασφημημένος ᾖ βεβλασφημημένω ἦτον βεβλασφημημένω ἦτον βεβλασφημημένοι ὦμεν βεβλασφημημένοι ἦτε βεβλασφημημένοι ὦσῐ(ν)
optative βεβλασφημημένος εἴην βεβλασφημημένος εἴης βεβλασφημημένος εἴη βεβλασφημημένω εἴητον / εἶτον βεβλασφημημένω εἰήτην / εἴτην βεβλασφημημένοι εἴημεν / εἶμεν βεβλασφημημένοι εἴητε / εἶτε βεβλασφημημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   βεβλασφήμησο βεβλασφημήσθω βεβλασφήμησθον βεβλασφημήσθων   βεβλασφήμησθε βεβλασφημήσθων
active middle/passive
infinitive βεβλασφημηκέναι βεβλασφημῆσθαι
participle m βεβλασφημηκώς βεβλασφημημένος
f βεβλασφημηκυῖᾰ βεβλασφημημένη
n βεβλασφημηκός βεβλασφημημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐβεβλασφημήκειν / ἐβεβλασφημήκη, ἐβεβλασφημήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβεβλασφημήκειν / ἐβεβλασφημήκη ἐβεβλασφημήκεις / ἐβεβλασφημήκης ἐβεβλασφημήκει(ν) ἐβεβλασφημήκετον ἐβεβλασφημηκέτην ἐβεβλασφημήκεμεν ἐβεβλασφημήκετε ἐβεβλασφημήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐβεβλασφημήμην ἐβεβλασφήμησο ἐβεβλασφήμητο ἐβεβλασφήμησθον ἐβεβλασφημήσθην ἐβεβλασφημήμεθᾰ ἐβεβλασφήμησθε ἐβεβλασφήμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Late Latin: blasphēmō
  • English: blame, from Old French blasmer, from Late Latin blasphēmō.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.