βλεμεαίνω

Ancient Greek

Etymology

The word is probably from an unattested noun *βλέμος (*blémos) +‎ -αίνω (-aínō). The root noun can also be found in ἀβλεμής (ablemḗs, “feeble”). No etymology.

Pronunciation

 

Verb

βλεμεαίνω • (blemeaínō)

  1. to exult haughtily, boast, brag

Inflection

   Present: βλεμεαίνω, βλεμεαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βλεμεαίνω βλεμεαίνεις βλεμεαίνει βλεμεαίνετον βλεμεαίνετον βλεμεαίνομεν βλεμεαίνετε βλεμεαίνουσῐ(ν)
subjunctive βλεμεαίνω βλεμεαίνῃς βλεμεαίνῃ βλεμεαίνητον βλεμεαίνητον βλεμεαίνωμεν βλεμεαίνητε βλεμεαίνωσῐ(ν)
optative βλεμεαίνοιμῐ βλεμεαίνοις βλεμεαίνοι βλεμεαίνοιτον βλεμεαινοίτην βλεμεαίνοιμεν βλεμεαίνοιτε βλεμεαίνοιεν
imperative   βλεμέαινε βλεμεαινέτω βλεμεαίνετον βλεμεαινέτων   βλεμεαίνετε βλεμεαινόντων
middle/
passive 		indicative βλεμεαίνομαι βλεμεαίνῃ / βλεμεαίνει βλεμεαίνεται βλεμεαίνεσθον βλεμεαίνεσθον βλεμεαινόμεθᾰ βλεμεαίνεσθε βλεμεαίνονται
subjunctive βλεμεαίνωμαι βλεμεαίνῃ βλεμεαίνηται βλεμεαίνησθον βλεμεαίνησθον βλεμεαινώμεθᾰ βλεμεαίνησθε βλεμεαίνωνται
optative βλεμεαινοίμην βλεμεαίνοιο βλεμεαίνοιτο βλεμεαίνοισθον βλεμεαινοίσθην βλεμεαινοίμεθᾰ βλεμεαίνοισθε βλεμεαίνοιντο
imperative   βλεμεαίνου βλεμεαινέσθω βλεμεαίνεσθον βλεμεαινέσθων   βλεμεαίνεσθε βλεμεαινέσθων
active middle/passive
infinitive βλεμεαίνειν βλεμεαίνεσθαι
participle m βλεμεαίνων βλεμεαινόμενος
f βλεμεαίνουσᾰ βλεμεαινομένη
n βλεμεαῖνον βλεμεαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.