γεγενημένων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.non/

Participle

γεγενημένων • (gegenēménōn)

masculine/feminine/neuter genitive plural of γεγενημένος (gegenēménos)