γενηθείς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.tʰěːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝ˈtʰis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.niˈθis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.niˈθis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈθis/

Participle

γενηθείς • (genētheís) m (feminine γενηθεῖσᾰ, neuter γενηθέν); first/second declension

aorist passive participle of γῐ́γνομαι (gĭ́gnomai)

Declension

First and third declension of γενηθείς; γενηθεῖσᾰ; γενηθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γενηθείς genētheís	γενηθεῖσᾰ genētheîsă	γενηθέν genēthén	γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte	γενηθέντες genēthéntes	γενηθεῖσαι genētheîsai	γενηθέντᾰ genēthéntă
Genitive	γενηθέντος genēthéntos	γενηθείσης genētheísēs	γενηθέντος genēthéntos	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθείσαιν genētheísain	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθέντων genēthéntōn	γενηθεισῶν genētheisôn	γενηθέντων genēthéntōn
Dative	γενηθέντῐ genēthéntĭ	γενηθείσῃ genētheísēi	γενηθέντῐ genēthéntĭ	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθείσαιν genētheísain	γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθεῖσῐ / γενηθεῖσῐν genētheîsĭ(n)	γενηθείσαις genētheísais	γενηθεῖσῐ / γενηθεῖσῐν genētheîsĭ(n)
Accusative	γενηθέντᾰ genēthéntă	γενηθεῖσᾰν genētheîsăn	γενηθέν genēthén	γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte	γενηθέντᾰς genēthéntăs	γενηθείσᾱς genētheísās	γενηθέντᾰ genēthéntă
Vocative	γενηθείς genētheís	γενηθεῖσᾰ genētheîsă	γενηθέν genēthén	γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte	γενηθέντες genēthéntes	γενηθεῖσαι genētheîsai	γενηθέντᾰ genēthéntă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.