γίγνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

    From Proto-Hellenic *gígnomai, from Proto-Indo-European *ǵíǵnh₁-, the reduplicated present stem of *ǵenh₁- (“to beget, give birth”). Cognate with Latin gignō and nāscor.[1]

    Pronunciation

     

    Verb

    γίγνομαι • (gígnomai)

    1. to come into being
      1. (of people) to be born
        • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.1:
          Δαρείου καὶ Παρυσάτιδος γίγνονται παῖδες δύο
          Dareíou kaì Parusátidos gígnontai paîdes dúo
          Darius and Parysatis had two sons born to them.
      2. (of things) to be produced
      3. (of events) to take place
    2. (followed by a predicate) to become
    3. (aorist participle) having ceased to be: former, ex-
      ὁ γενόμενος στρατηγός
      ho genómenos stratēgós
      the ex-general
    4. (present participle) something that is due (of payments); regular, normal, usual

    Inflection

       Present: γίγνομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative γίγνομαι γίγνῃ / γίγνει γίγνεται γίγνεσθον γίγνεσθον γιγνόμεθᾰ γίγνεσθε γίγνονται
    subjunctive γίγνωμαι γίγνῃ γίγνηται γίγνησθον γίγνησθον γιγνώμεθᾰ γίγνησθε γίγνωνται
    optative γιγνοίμην γίγνοιο γίγνοιτο γίγνοισθον γιγνοίσθην γιγνοίμεθᾰ γίγνοισθε γίγνοιντο
    imperative   γίγνου γιγνέσθω γίγνεσθον γιγνέσθων   γίγνεσθε γιγνέσθων
    middle/passive
    infinitive γίγνεσθαι
    participle m γιγνόμενος
    f γιγνομένη
    n γιγνόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐγιγνόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative ἐγιγνόμην ἐγίγνου ἐγίγνετο ἐγίγνεσθον ἐγιγνέσθην ἐγιγνόμεθᾰ ἐγίγνεσθε ἐγίγνοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: γιγνόμην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative γιγνόμην γίγνου γίγνετο γίγνεσθον γιγνέσθην γιγνόμε(σ)θᾰ γίγνεσθε γίγνοντο
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: γενήσομαι, γενηθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle indicative γενήσομαι γενήσῃ / γενήσει γενήσεται γενήσεσθον γενήσεσθον γενησόμεθᾰ γενήσεσθε γενήσονται
    optative γενησοίμην γενήσοιο γενήσοιτο γενήσοισθον γενησοίσθην γενησοίμεθᾰ γενήσοισθε γενήσοιντο
    passive indicative γενηθήσομαι γενηθήσῃ γενηθήσεται γενηθήσεσθον γενηθήσεσθον γενηθησόμεθᾰ γενηθήσεσθε γενηθήσονται
    optative γενηθησοίμην γενηθήσοιο γενηθήσοιτο γενηθήσοισθον γενηθησοίσθην γενηθησοίμεθᾰ γενηθήσοισθε γενηθήσοιντο
    middle passive
    infinitive γενήσεσθαι γενηθήσεσθαι
    participle m γενησόμενος γενηθησόμενος
    f γενησομένη γενηθησομένη
    n γενησόμενον γενηθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐγενόμην, ἐγενήθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle indicative ἐγενόμην ἐγένου ἐγένετο ἐγένεσθον ἐγενέσθην ἐγενόμεθᾰ ἐγένεσθε ἐγένοντο
    subjunctive γένωμαι γένῃ γένηται γένησθον γένησθον γενώμεθᾰ γένησθε γένωνται
    optative γενοίμην γένοιο γένοιτο γένοισθον γενοίσθην γενοίμεθᾰ γένοισθε γένοιντο
    imperative   γενοῦ γενέσθω γένεσθον γενέσθων   γένεσθε γενέσθων
    passive indicative ἐγενήθην ἐγενήθης ἐγενήθη ἐγενήθητον ἐγενηθήτην ἐγενήθημεν ἐγενήθητε ἐγενήθησᾰν
    subjunctive γενηθῶ γενηθῇς γενηθῇ γενηθῆτον γενηθῆτον γενηθῶμεν γενηθῆτε γενηθῶσῐ(ν)
    optative γενηθείην γενηθείης γενηθείη γενηθεῖτον / γενηθείητον γενηθείτην / γενηθειήτην γενηθεῖμεν / γενηθείημεν γενηθεῖτε / γενηθείητε γενηθεῖεν / γενηθείησᾰν
    imperative   γενήθητῐ γενηθήτω γενήθητον γενηθήτων   γενήθητε γενηθέντων
    middle passive
    infinitive γενέσθαι γενηθῆναι
    participle m γενόμενος γενηθείς
    f γενομένη γενηθεῖσᾰ
    n γενόμενον γενηθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: γενόμην, γενήθην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle indicative γενόμην γένεο γένετο γένεσθον γενέσθην γενόμε(σ)θᾰ γένεσθε γένοντο
    subjunctive γένωμαι γένηαι γένηται γένησθον γένησθον γενώμε(σ)θᾰ γένησθε γένωνται
    optative γενοίμην γένοιο γένοιτο γένοισθον γενοίσθην γενοίμε(σ)θᾰ γένοισθε γενοίᾰτο
    imperative   γένεο γενέσθω γένεσθον γενέσθων   γένεσθε γενέσθων
    passive indicative γενήθην γενήθης γενήθη γενήθητον γενηθήτην γενήθημεν γενήθητε γενήθησᾰν,
    γένηθεν
    subjunctive γενηθῶ γενηθῇς γενηθῇ γενηθῆτον γενηθῆτον γενηθῶμεν γενηθῆτε γενηθῶσῐ(ν)
    optative γενηθείην γενηθείης γενηθείη γενηθεῖτον / γενηθείητον γενηθείτην / γενηθειήτην γενηθεῖμεν / γενηθείημεν γενηθεῖτε / γενηθείητε γενήθειεν / γενηθείησᾰν
    imperative   γενήθητῐ γενηθήτω γενήθητον γενηθήτων   γενήθητε γενηθέντων
    middle passive
    infinitive γενέσθαι γενηθῆναι / γενηθήμεναι
    participle m γενόμενος γενηθείς
    f γενομένη γενηθεῖσᾰ
    n γενόμενον γενηθέν
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: γέγονᾰ, γεγένημαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative γέγονᾰ γέγονᾰς γέγονε(ν) γεγόνᾰτον γεγόνᾰτον γεγόνᾰμεν γεγόνᾰτε γεγόνᾱσῐ(ν)
    subjunctive γεγόνω γεγόνῃς γεγόνῃ γεγόνητον γεγόνητον γεγόνωμεν γεγόνητε γεγόνωσῐ(ν)
    optative γεγόνοιμῐ / γεγονοίην γεγόνοις / γεγονοίης γεγόνοι / γεγονοίη γεγόνοιτον γεγονοίτην γεγόνοιμεν γεγόνοιτε γεγόνοιεν
    imperative   γέγονε γεγονέτω γεγόνετον γεγονέτων   γεγόνετε γεγονόντων
    middle/
    passive     		indicative γεγένημαι γεγένησαι γεγένηται γεγένησθον γεγένησθον γεγενήμεθᾰ γεγένησθε γεγένηνται
    subjunctive γεγενημένος ὦ γεγενημένος ᾖς γεγενημένος ᾖ γεγενημένω ἦτον γεγενημένω ἦτον γεγενημένοι ὦμεν γεγενημένοι ἦτε γεγενημένοι ὦσῐ(ν)
    optative γεγενημένος εἴην γεγενημένος εἴης γεγενημένος εἴη γεγενημένω εἴητον / εἶτον γεγενημένω εἰήτην / εἴτην γεγενημένοι εἴημεν / εἶμεν γεγενημένοι εἴητε / εἶτε γεγενημένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   γεγένησο γεγενήσθω γεγένησθον γεγενήσθων   γεγένησθε γεγενήσθων
    active middle/passive
    infinitive γεγονέναι γεγενῆσθαι
    participle m γεγονώς γεγενημένος
    f γεγονυῖᾰ γεγενημένη
    n γεγονός γεγενημένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: γέγᾰᾰ, γέγᾰμαι (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative γέγᾰᾰ γέγᾰᾰς γέγᾰε(ν) γεγᾰ́ᾰτον γεγᾰ́ᾰτον γεγᾰ́ᾰμεν γεγᾰ́ᾱτε γεγᾰ́ᾱσῐ(ν)
    subjunctive γεγᾰ́ω,
    γεγᾰ́ωμῐ     		γεγᾰ́ῃς,
    γεγᾰ́ῃσθᾰ     		γεγᾰ́ῃ,
    γεγᾰ́ῃσῐ     		γεγᾰ́ητον γεγᾰ́ητον γεγᾰ́ωμεν γεγᾰ́ητε γεγᾰ́ωσῐ(ν)
    optative γεγᾰ́οιμῐ / γεγᾰοίην γεγᾰ́οις / γεγᾰοίης γεγᾰ́οι / γεγᾰοίη γεγᾰ́οιτον γεγᾰοίτην γεγᾰ́οιμεν γεγᾰ́οιτε γεγᾰ́οιεν
    imperative   γέγᾰε γεγᾰέτω γεγᾰ́ετον γεγᾰέτων   γεγᾰ́ετε γεγᾰόντων
    middle/
    passive     		indicative γέγᾰμαι γέγᾰσαι γέγᾰται γέγᾰσθον γέγᾰσθον γεγᾰ́μεθᾰ γέγᾰσθε γέγᾰνται
    subjunctive γεγᾰμένος ὦ γεγᾰμένος ᾖς γεγᾰμένος ᾖ γεγᾰμένω ἦτον γεγᾰμένω ἦτον γεγᾰμένοι ὦμεν γεγᾰμένοι ἦτε γεγᾰμένοι ὦσῐ(ν)
    optative γεγᾰμένος εἴην γεγᾰμένος εἴης γεγᾰμένος εἴη γεγᾰμένω εἴητον / εἶτον γεγᾰμένω εἰήτην / εἴτην γεγᾰμένοι εἴημεν / εἶμεν γεγᾰμένοι εἴητε / εἶτε γεγᾰ́μενοι εἰησᾰ́ν / εἰεν
    imperative   γέγᾰσο γεγᾰ́σθω γέγᾰσθον γεγᾰ́σθων   γέγᾰσθε γεγᾰ́σθων
    active middle/passive
    infinitive γεγᾰ́μεν γεγᾰ́σθαι
    participle m γεγᾰώς γεγᾰμένος
    f γεγᾰυῖᾰ γεγᾰμένη
    n γεγᾰός γεγᾰμένον
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: γέγᾰκᾰ (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative γέγᾰκᾰ γέγᾰκᾰς γέγᾰκε(ν) γεγᾰ́κᾰτον γεγᾰ́κᾰτον γεγᾰ́κᾰμεν γεγᾰ́κᾰτε γεγᾰ́κᾱσῐ(ν)
    subjunctive γεγᾰ́κω,
    γεγᾰ́κωμῐ     		γεγᾰ́κῃς,
    γεγᾰ́κῃσθᾰ     		γεγᾰ́κῃ,
    γεγᾰ́κῃσῐ     		γεγᾰ́κητον γεγᾰ́κητον γεγᾰ́κωμεν γεγᾰ́κητε γεγᾰ́κωσῐ(ν)
    optative γεγᾰ́κοιμῐ / γεγᾰκοίην γεγᾰ́κοις / γεγᾰκοίης γεγᾰ́κοι / γεγᾰκοίη γεγᾰ́κοιτον γεγᾰκοίτην γεγᾰ́κοιμεν γεγᾰ́κοιτε γεγᾰ́κοιεν
    imperative   γέγᾰκε γεγᾰκέτω γεγᾰ́κετον γεγᾰκέτων   γεγᾰ́κετε γεγᾰκόντων
    active
    infinitive γεγά̄κειν
    participle m γεγᾰκώς
    f γεγᾰκυῖᾰ
    n γεγᾰκός
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἐγεγόνειν / ἐγεγόνη, ἐγεγενήμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐγεγόνειν / ἐγεγόνη ἐγεγόνεις / ἐγεγόνης ἐγεγόνει(ν) ἐγεγόνετον ἐγεγονέτην ἐγεγόνεμεν ἐγεγόνετε ἐγεγόνεσᾰν
    middle/
    passive     		indicative ἐγεγενήμην ἐγεγένησο ἐγεγένητο ἐγεγένησθον ἐγεγενήσθην ἐγεγενήμεθᾰ ἐγεγένησθε ἐγεγένηντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: γεγᾰ́ειν / γεγᾰ́η, γεγᾰ́μην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative γεγᾰ́ειν / γεγᾰ́η γεγᾰ́εις / γεγᾰ́ης γεγᾰ́ει(ν) γεγᾰ́ετον γεγᾰέτην γεγᾰ́εμεν γεγᾰ́ετε γεγᾰ́εσᾰν
    middle/
    passive     		indicative γεγᾰ́μην γέγᾰσο γέγᾰτο γέγᾰσθον γεγᾰ́σθην γεγᾰ́μεθᾰ γέγᾰσθε γέγᾰντο
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    Descendants

    • Greek: γίνομαι (gínomai) & γίγνεσθαι, γενέσθαι

    References

    1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “γίγνομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 272-3

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.