γενησόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.só.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝ˈso.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.non/

Participle

γενησόμενον • (genēsómenon)

inflection of γενησόμενος (genēsómenos):
1. neuter nominative/accusative/vocative singular
2. masculine accusative singular