προγίγνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

  • προγῑ́νομαι (progī́nomai) — Ionic, Koine

Etymology

προ- (pro-) +‎ γίγνομαι (gígnomai)

Pronunciation

 

Verb

προγίγνομαι • (progígnomai)

  1. to come forward
  2. to be born before, exist before

Conjugation

   Present: προγίγνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προγίγνομαι προγίγνῃ / προγίγνει προγίγνεται προγίγνεσθον προγίγνεσθον προγιγνόμεθᾰ προγίγνεσθε προγίγνονται
subjunctive προγίγνωμαι προγίγνῃ προγίγνηται προγίγνησθον προγίγνησθον προγιγνώμεθᾰ προγίγνησθε προγίγνωνται
optative προγιγνοίμην προγίγνοιο προγίγνοιτο προγίγνοισθον προγιγνοίσθην προγιγνοίμεθᾰ προγίγνοισθε προγίγνοιντο
imperative   προγίγνου προγιγνέσθω προγίγνεσθον προγιγνέσθων   προγίγνεσθε προγιγνέσθων
infinitive προγίγνεσθαι
participle m προγιγνόμενος
f προγιγνομένη
n προγιγνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προγενήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προγενήσομαι προγενήσῃ / προγενήσει προγενήσεται προγενήσεσθον προγενήσεσθον προγενησόμεθᾰ προγενήσεσθε προγενήσονται
optative προγενησοίμην προγενήσοιο προγενήσοιτο προγενήσοισθον προγενησοίσθην προγενησοίμεθᾰ προγενήσοισθε προγενήσοιντο
middle
infinitive προγενήσεσθαι
participle m προγενησόμενος
f προγενησομένη
n προγενησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προυγενόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προυγενόμην προυγένου προυγένετο προυγένεσθον προυγενέσθην προυγενόμεθᾰ προυγένεσθε προυγένοντο
subjunctive προγένωμαι προγένῃ προγένηται προγένησθον προγένησθον προγενώμεθᾰ προγένησθε προγένωνται
optative προγενοίμην προγένοιο προγένοιτο προγένοισθον προγενοίσθην προγενοίμεθᾰ προγένοισθε προγένοιντο
imperative   προγενοῦ προγενέσθω προγένεσθον προγενέσθων   προγένεσθε προγενέσθων
middle
infinitive προγενέσθαι
participle m προγενόμενος
f προγενομένη
n προγενόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προγενόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προγενόμην προγένεο προγένετο προγένεσθον προγενέσθην προγενόμε(σ)θᾰ προγένεσθε προγένοντο
subjunctive προγένωμαι προγένηαι προγένηται προγένησθον προγένησθον προγενώμε(σ)θᾰ προγένησθε προγένωνται
optative προγενοίμην προγένοιο προγένοιτο προγένοισθον προγενοίσθην προγενοίμε(σ)θᾰ προγένοισθε προγενοίᾰτο
imperative   προγένεο προγενέσθω προγένεσθον προγενέσθων   προγένεσθε προγενέσθων
middle
infinitive προγενέσθαι
participle m προγενόμενος
f προγενομένη
n προγενόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προγέγονᾰ, προγεγένημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προγέγονᾰ προγέγονᾰς προγέγονε(ν) προγεγόνᾰτον προγεγόνᾰτον προγεγόνᾰμεν προγεγόνᾰτε προγεγόνᾱσῐ(ν)
subjunctive προγεγόνω προγεγόνῃς προγεγόνῃ προγεγόνητον προγεγόνητον προγεγόνωμεν προγεγόνητε προγεγόνωσῐ(ν)
optative προγεγόνοιμῐ / προγεγονοίην προγεγόνοις / προγεγονοίης προγεγόνοι / προγεγονοίη προγεγόνοιτον προγεγονοίτην προγεγόνοιμεν προγεγόνοιτε προγεγόνοιεν
imperative   προγέγονε προγεγονέτω προγεγόνετον προγεγονέτων   προγεγόνετε προγεγονόντων
middle/
passive 		indicative προγεγένημαι προγεγένησαι προγεγένηται προγεγένησθον προγεγένησθον προγεγενήμεθᾰ προγεγένησθε προγεγένηνται
subjunctive προγεγενημένος ὦ προγεγενημένος ᾖς προγεγενημένος ᾖ προγεγενημένω ἦτον προγεγενημένω ἦτον προγεγενημένοι ὦμεν προγεγενημένοι ἦτε προγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
optative προγεγενημένος εἴην προγεγενημένος εἴης προγεγενημένος εἴη προγεγενημένω εἴητον / εἶτον προγεγενημένω εἰήτην / εἴτην προγεγενημένοι εἴημεν / εἶμεν προγεγενημένοι εἴητε / εἶτε προγεγενημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   προγεγένησο προγεγενήσθω προγεγένησθον προγεγενήσθων   προγεγένησθε προγεγενήσθων
active middle/passive
infinitive προγεγονέναι προγεγενῆσθαι
participle m προγεγονώς προγεγενημένος
f προγεγονυῖᾰ προγεγενημένη
n προγεγονός προγεγενημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: προυγεγόνειν / προυγεγόνη, προυγεγενήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυγεγόνειν / προυγεγόνη προυγεγόνεις / προυγεγόνης προυγεγόνει(ν) προυγεγόνετον προυγεγονέτην προυγεγόνεμεν προυγεγόνετε προυγεγόνεσᾰν
middle/
passive 		indicative προυγεγενήμην προυγεγένησο προυγεγένητο προυγεγένησθον προυγεγενήσθην προυγεγενήμεθᾰ προυγεγένησθε προυγεγένηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.